Καταφτάνοντας στην Ανατολή για να λάβει μέρος στη Δεύτερη Σταυροφορία, ο στρατός του Γερμανού βασιλιά Κορράδου του Γ΄είχε σκοπό να ενωθεί με τον αντίστοιχο Φραγκικό στην Κωνσταντινούπολη, ώστε να βαδίσουν μαζί μέσω των βυζαντινών εδαφών προς τους Αγίους Τόπους. Το σχέδιο έδειχνε να αντιγράφει την Πρώτη Σταυροφορία, αλλά φτάνοντας στα περίχωρα της Πόλης, οι 20.000 Γερμανοί άρχισαν να συμπεριφέρονται τόσο βάναυσα στον τοπικό πληθυσμό που ήρθαν σε σύγκρουση με τον στρατό του αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού. Αναγκάζοντας τον να τους διώξει άμεσα, χωρίς να περιμένουν τους συμμάχους τους.
Η κίνηση του Μανουήλ αντιμετωπίστηκε με εχθρότητα από τους Γερμανούς και τους χρονογράφους τους αλλά η έλλειψη πειθαρχίας στο στρατόπεδό τους και οι “αβρότητες” τους δεν μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές. Άλλωστε, η ανακήρυξη του βασιλιά της Ανατολικής Φραγκίας σε “Ρωμαίο Αυτοκράτορα” από τον Πάπα στα τέλη του 10ου αιώνα, έθετε τους Γερμανούς ηγεμόνες σε αντιπαράθεση με τον αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, που είχε τον ίδιο τίτλο.
Έτσι οι Γερμανοί πορεύτηκαν στα βάθη της Μικράς Ασίας και σταδιακά άρχισαν να παρακολουθούνται από ιππικά αποσπάσματα των Σελτζούκων Τούρκων. Σύντομα οι Σελτζούκοι γίνονταν όλο και πιο τολμηροί, επιτιθέμενοι σε απομονωμένα τμήματα και βραδυπορούντες.
Αντιμετωπίζοντας σοβαρή έλλειψη εφοδίων ο Κορράδος σταμάτησε για να αναπαύσει τον στρατό του στο Δορύλαιο, όπου πήρε την απόφαση να αναστρέψει και να βρει σωτηρία για τον στρατό του, αφού συμφιλιωνόταν με τον αυτοκράτορα Μανουήλ. Εκεί, όμως, του επιτέθηκε και τον αιφνιδίασε ο σουλτάνος Μεσούδ ο Α΄ και τον αποδεκάτισε.
Εξαντλημένοι οι Γερμανοί σταυροφόροι λέγεται ότι απώλεσαν τους 18.000 από τους 20.000 άνδρες τους. Ο ίδιος ο Κορράδος Γ΄τραυματίστηκε και κινδύνευσε να συλληφθεί. Λίγο μετά, θα φτάσουν στην Κωνσταντινούπολη οι Φράγκοι του βασιλιά Λουδοβίκου του Νέου, όπου μετά από παρόμοιες προστριβές, θα ξεκινήσουν κι αυτοί για τη Μικρά Ασία ενσωματώνοντας τα υπολείμματα των Γερμανών.
