Λήγει στην Κρήτη η επανάσταση του Αλέξη Καλλέργη κατά της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, που κατείχε το νησί.
Kεφαλή της αρχοντικής οικογένειας των Καλλέργηδων του Μυλοποτάμου, ο Αλέξης Καλλέργης συγκέντρωσε κι άλλους προύχοντες, κατοίκους και τον κλήρο και το 1283 ξεκίνησε αντάρτικο καταπονώντας και φθείροντας πολύ τις Ενετικές δυνάμεις. Μέσα σε δέκα χρόνια είχε γίνει κύριος της δυτικής πλευράς της νήσου. Γνώριζε πως η αποτίναξη της Ενετικής κυριαρχίας και η Ένωση με την Βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν πέρα από τις δυνάμεις του, οπότε διεκδικούσε περισσότερα προνόμια για τους Έλληνες.
Η επί μακρόν αιμορραγία των Ενετών φτάνει στο αποκορύφωμά της το 1294, χρονιά που ξεσπά ο 2ος Βενετογενουατικός πόλεμος. Τον Καλλέργη θα τον προσεγγίσουν Γενοβέζοι και Βυζαντινοί. Ο ίδιος, όμως, θα απορρίψει τις προσφορές τους και θα κλείσει συμφωνία με τους Ενετούς. Τα κτήματά του, του επιστρέφονται μαζί με επιπλέον εκτάσεις, οι επαναστάτες αμνηστεύονται, ο κλήρος αποκτά προνόμια, ενώ δικαστικές και εκτελεστικές εξουσίες δίνονται στον ίδιο τους άλλους Κρητικούς άρχοντες, που η θέση τους εξισώνεται με αυτή των Ενετών.
Η επανάσταση απέτυχε να φέρει ριζικές αλλαγές στο καθεστώς της Κρήτης αλλά έφερε σημαντικές εξελίξεις στην κοινωνική θέση των Κρητών και των μεγάλων οικογενειών που αναβαθμίστηκαν από το καθεστώς του υποτελούς. Οι Κρήτες απέκτησαν κάποια αυτοδιάθεση ενώ ο Καλλέργης έγινε πιστός σύμμαχος των Ενετών καταπνίγοντας μάλιστα μια νέα επανάσταση εναντίον τους.
Πολλοί τον κατηγόρησαν για μειοδοσία και τουλάχιστον σε μια περίπτωση προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν χωρίς αποτέλεσμα. Μετά το θάνατο του, η Γαληνοτάτη Δημοκρατία απέδωσε το 1381 τον τίτλο της ευγένειας στον γιό του Γεώργιο.
