Οι δυνάμεις του Οθωμανού σουλτάνου Μουράτ του 1ου και του Σέρβου πρίγκηπα Λαζάρ συγκρούονται με σφοδρότητα στην πεδιάδα του Κοσσυφοπεδίου, 5 περίπου χιλιόμετρα βορειοδυτικά της σημερινής Πρίστινα.
Στις 35-40 χιλιάδες άνδρες που συγκέντρωσαν οι Οθωμανοί, οι Σέρβοι αντιπαρέταξαν 12-25 χιλιάδες από τη Μοραβική Σερβία και τη Βοσνία. Η μάχη ήταν αμφίρροπη και πολυαίμακτη και για τις δύο πλευρές. Ο Μουράτ διοικούσε το κέντρο των Οθωμανών ενώ τα άκρα οι γιοί του, Βαγιαζίτ και Γιακούμπ.
Το σερβικό στρατό διοικούσε ο Λαζάρ με τη βοήθεια αριστοκρατών, όπως ο Βουκ Μπράνκοβιτς και ο δούκας Βλάτκο Βούκοβιτς, που ήταν επικεφαλής των στρατιωτών του βασιλιά της Βοσνίας Τβούρτκο. Σε μια στιγμή πίεσης, ο Λαζάρ κυκλώθηκε με τους στρατιώτες του και αιχμαλωτίστηκε. Βλέποντάς τον, ο Μπράνκοβιτς προσπάθησε να απεμπλακεί και να γλυτώσει όσο περισσότερους στρατιωτές μπορούσε.
Στα δημοτικά τραγούδια η ιστορία μιλά για προδοσία του Μπράνκοβιτς που οδήγησε σε κύκλωση και θάνατο του Λαζάρ, αλλά οι πηγές δεν είναι σαφείς. Γεγονός είναι πως στο τέλος της μέρας η μάχη έγερνε εναντίον των Σέρβων και οι Οθωμανοί φαίνονταν να επικρατούν, έστω και με μεγάλες απώλειες.
Τότε, ένας Σέρβος στρατιώτης, ο Μίλος Όμπιλιτς, παρουσιάστηκε στον σουλτάνο Μουράτ προσφέροντάς του χρήσιμες πληροφορίες. Όταν ο Μουράτ έσκυψε για να τον ακούσει, όπως του ζήτησε, ο Όμπιλιτς έβγαλε ένα κρυμμένο στιλέτο και τον σκότωσε, πριν κομματιαστεί από τους σωματοφύλακες του σουλτάνου. Η πράξη αυτοθυσίας του ανέτρεψε τη μάχη αφού οι δύο γιοί του σουλτάνου διέκοψαν τη σύγκρουση και στράφηκαν ο ένας εναντίον του άλλου.
Στο οθωμανικό δίκαιο η διαδοχή είναι κληρονομική αλλά αρχικά τουλάχιστον κανείς δεν πίστευε στην αρχή του πρωτοτόκου. Ακολουθώντας μια παλιά παράδοση των μογγολικών φυλών, οποιοσδήποτε από τους γιούς του μπορούσε να γίνει σουλτάνος στη θέση του και αυτό πυροδοτούσε μια αιματηρή σειρά οικογενειακών αλληεξοντώσεων ακόμα και εμφυλίων πολέμων. μέχρι να επικρατήσει ο ένας έχοντας σκοτώσει όλους τους αδερφούς του.
Στο Κοσσυφοπέδιο, ο Βαγιαζίτ κατόρθωσε να συγκεντρώσει την υποστήριξη των Οθωμανών αρχόντων και έπνιξε τον αδερφό του Γιακούμπ Τσελέμπι ανακηρυσσόμενος σουλτάνος ο ίδιος. Η πρώτη μάχη του Κοσσυφοπεδίου έληξε ως αιματηρή ισοπαλία αλλά είναι σίγουρο πως η θυσία του Μίλος Όμπιλιτς έσωσε τον σερβικό στρατό από την καταστροφή, αφού οι απώλειες των Οθωμανών μπορούσαν να αντικατασταθούν ενώ των Σέρβων όχι.
Η σερβική ηγεμονία θα κερδίσει άλλα 150 χρόνια ζωής πολεμώντας διαρκώς με τους Οθωμανούς με την υποστήριξη των Ούγγρων ως την οριστική ήττα τους, αλλά η μνήμη της μάχης θα ζήσει στη συνείδηση των Σέρβων για πάντα.
