Ο Γεώργιος Καστριώτης οργανώνει στρατό 15.000 Αλβανών και νικά τους Οθωμανούς βόρεια της Επισκοπής, στα σημερινά σύνορα Αλβανίας και Μακεδονίας.
Καταγόμενος από επιφανή οικογένεια βυζαντινών αρχόντων, γιός του Ίωνα Καστριώτη, ιδρυτή του ομώνυμου πριγκηπάτου στο Ιλλυρικό, ο Γεώργιος πολεμούσε στο πλευρό του οθωμανικού στρατού στη μάχη της Ναϊσσού, όταν αποφάσισε να αποσκιρτήσει και να συγκροτήσει τη συμμαχία του Λεζές, ως ιδρυτική πράξη της αλβανικής επανάστασης και απαρχή της εθνικής τους συνείδησης.
Εναντίον του στάλθηκε ο Αλί πασάς, μεγάλος και ικανός πολέμαρχος του σουλτάνου με 25.000 άνδρες. Βρίσκοντας τους Αλβανούς στην μακρόστενη πεδιάδα του Τορβιόλ, ο Αλί επιτέθηκε αναμένοντας μια εύκολη νίκη. Ήταν το λάθος. Η παράταξη των Αλβανών ήταν στρατήγημα του Καστριώτη, που μόλις ενέπλεξε τους Οθωμανούς, τους επιτέθηκε με ισχυρές δυνάμεις μέσα από το παρακείμενο δάσος, αιφνιδιάζοντας και διαλύοντας τον στρατό τους.
Στα επόμενα 25 χρόνια ο Καστριώτης θα διεξάγει πόλεμο φθοράς, παραπλάνησης και ενεδρών κερδίζοντας από τους εχθρούς του το προσωνύμιο «Σκεντέρμπεης» (βασιλιάς Αλέξανδρος). Μοναδική προσωπικότητα, ικανός να συμφιλιώνει και να εμπνέει τους υπερήφανους αλλά συχνά εγωϊστές ντόπιους, ο Καστριώτης κατάφερε με διαρκείς αγώνες να δημιουργήσει μια επικράτεια στο νότιο Ιλλυρικό που γεύτηκε την ελευθερία από τους Τούρκους.
Με τον θάνατό του, η επικράτεια αυτή κατακλύστηκε και πάλι από τους Οθωμανούς, αφού δεν βρέθηκε άλλος να συνεννώσει τις αλβανικές φατρίες. Σήμερα, αυτός ο πρώην βυζαντινός αξιωματούχος, θεωρείται εθνικός ήρωας και πρόδρομος του αλβανικού εθνικισμού.
