Οι δυνάμεις του Ισπανού βασιλέα Καρόλου του 1ου συντρίβουν τους επαναστάτες Comuneros στην Καστίλη, τερματίζοντας ουσιαστικά την εξέγερσή τους.
Οι λεγόμενοι Comuneros (οι επαρχιώτες) είχαν εξεγερθεί το προηγούμενο έτος λόγω της πολιτικής αστάθειας στη χώρα. Την εποχή εκείνη η Ισπανία ήταν η υπ’ αριθμόν ένα υπερδύναμη, στο απόγειο τη εδαφικής της εξάπλωσης, ελέγχοντας εδάφη στην Ιταλία, στις Κάτω Χώρες, στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Κεντρική και Νότιο Αμερική και στην Αφρική.
Με τον θάνατο της βασίλισσας Ισαβέλας το 1504, ξεκίνησε πολιτική αναταραχή. Διάδοχος στέφθηκε η κόρη της, Ιωάννα, γνωστή ως «η παράφρων» εξαιτίας της πνευματικής της αστάθειας. Για τον λόγο αυτό, στη θέση της κυβερνούσε ο πατέρας της, Φερδινάνδος της Αραγωνίας, ως αντιβασιλέας. Αργότερα, η Ιωάννα παντρεύτηκε τον ευγενή Φίλιππο τον Ωραίο, που ανταγωνίστηκε τον πεθερό του για την εξουσία.
Σύντομα, το εκρηκτικό μίγμα εξουσίας έφερε την Ισπανία στα πρόθυρα εμφυλίου και ο μικρότερος αδερφός της Ιωάννας, Κάρολος, κλήθηκε να δράσει ως καταλύτης στεφόμενος αρχικά συμβασιλέας και κατόπιν βασιλιάς της Ισπανίας. Ο Κάρολος ήταν μόλις 17 ετών και είχε μεγαλώσει στις Ισπανικές Κάτω Χώρες. Φτάνοντας στην αυλή της Ισπανίας με πολυπληθή ολλανδική αντιπροσωπεία και μιλώντας ελάχιστα ισπανικά έκανε τους ευγενείς και τη μεσαία τάξη να τον αντιπαθήσουν. Όταν μάλιστα έφυγε το 1519 για την Γερμανία για να στεφθεί και αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αφήνοντας έναν Ολλανδό επίσκοπο στη διαχείρηση των κρατικών ζητημάτων, η εξέγερση ξέσπασε στις επαρχίες της Καστίλης.
Στην ακμή της, η εξέγερση των Comuneros έφτασε να ελέγχει την Καστίλη και τις πόλεις Τολέδο, Τορδεσίλας (Tordesillas) και Βαγιαδόλιδ (Valladolid). Οι πιστές στον Κάρολο δυνάμεις κατέβαλαν τους επαναστάτες κοντά στην πόλη Βιγιαλάρ (Villalar). Τρείς από τους πρωτεργάτες της εξέγερσης, οι Juan de Padilla, Juan Bravo και Francisco Maldonado, αιχμαλωτίστηκαν και εκτελέστηκαν την επόμενη.
