Οι οθωμανικές δυνάμεις ηττώνται κατά κράτος από έναν ενωμένο στρατό Αψβούργων, Γάλλων, Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Συνομοσπονδίας του Ρήνου και άλλων (Κροατών, Μαγυάρων, Τσέχων και Πεδεμοντίων) στις πεδιάδες της δυτικής Ουγγαρίας.
Οι Οθωμανοί είχαν πετύχει στο Μόχακς το 1526 να επικρατήσουν σε όλη σχεδόν την Ουγγαρία. Τώρα, κινητοποιώντας ένα στράτευμα 120-150.000 ανδρών κινούνταν ξανά προς τα δυτικά. Οι Χριστιανοί συνασπίστηκαν αλλά οι διαφωνίες για την αρχηγία και την ακολουθούμενη στρατηγική συνεχίζονταν έντονες.
Τελικά, την 1η Αυγούστου 1664, με τους Οθωμανούς να διασχίζουν τον ποταμό Ράμπα, κοντά στο μοναστήρι του Saint Gotthard, ο στρατηγός Ραϊμούνδος Μοντεκούκολι κατόρθωσε να πείσει τους υπολοίπους να επιτεθούν. Η έφοδος μέσα από το πυκνό δάσος 50.000 περίπου ιπποτών και στρατιωτών αιφνιδίασε τους Οθωμανούς, που με μικρή αντίσταση διασκορπίστηκαν σε μια δεινή ήττα.
Παρά το ότι ο δρόμος για την απελευθέρωση της Ουγγαρίας ήταν ανοιχτός, ο Λεοπόλδος ο Α΄της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας εγκατέλειψε την προσπάθεια. Οι Οθωμανοί είχαν ηττηθεί αλλά αφενός οι Γάλλοι και Γερμανοί δεν θα πολεμούσαν για τα εδάφη της Αυστρίας, αφετέρου ήδη κάποιοι συνωμοτούσαν με Μαγυάρους ευγενείς για μια επανάσταση κατά της Βιέννης. Η ειρήνη του Vasvár, που υπογράφηκε σαν αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης, ήταν αρκετά ευνοϊκή για τους Οθωμανούς, γεγονός για το οποίο ο Λεοπόλδος δέχτηκε μεγάλη κριτική.
