Μετά την συμπαράταξη της Ισπανίας στο πλευρό της Γαλλίας το προηγούμενο έτος (1796), 18 Βρετανικά πολεμικά και εκστρατευτικό σώμα υπό τον στρατηγό σερ Ράλφ Άμπερκρομπυ, καταλαμβάνουν τη νήσο Τρινιδάδ, στο ανατολικό άκρο του νησιωτικού συμπλέγματος της Καραϊβικής, στον Ατλαντικό ωκεανό.
Η πράξη αυτή των Βρετανών ήρθε ως ένα ακόμα γέννημα των εξελίξεων στην Ευρώπη. Με τις γαλλικές δυνάμεις να εισβάλουν και τελικά να κατανικούν τις ισπανικές δυνάμεις στα Πυρηναία όρη, η Ισπανία, που ως τότε ήταν σύμμαχος της Βρετανίας, συνθηκολόγησε το 1795, ενώ οι Ισπανοί προσέφεραν αποικίες στην Καραϊβική στους Γάλλους, προκειμένου να περιορίσουν την απώλεια εδαφών τους στην Ιβηρική.
Η Βρετανία όμως στηριζόταν ιδιαίτερα στην τροφοδοσία της από την Αμερική, οπότε η γαλλική παρουσία με κτήσεις στην Καραϊβική ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνη να τις παρενοχλήσει και να τις διακόψει. Έτσι οι Βρετανοί κινήθηκαν με τον στόλο τους και κατέλαβαν γαλλικές κτήσεις στην περιοχή, ενώ το επόμενο έτος (1796) με την συμπαράταξη Ισπανίας και Γαλλίας, οι ισπανικές επαρχίες στην Καραϊβική έγιναν κι αυτές στόχος του Βρετανικού Ναυτικού.
Τον πρώτο χρόνο κατέλαβαν το Τομπάγκο και το επόμενο έτος ήρθε η σειρά της Τρινιδάδ. Οι Βρετανοί απέπλευσαν από τη Μαρτινίκα στις 12 Φεβρουαρίου 1797 με τέσσερα πολεμικά πλοία της γραμμής, μια γολέτα και μια κανονιοφόρο καθώς και ένα εκστρατευτικό σώμα υπό τη διοίκηση του ναυάρχου σερ Χένρυ Χάρβεϊ και του στρατηγού Αμπερκρόμπι. Δύο μέρες μετά συνενώθηκαν με μια μοίρα έξι πολεμικών και επτά μεταγωγικών έξω από τη νήσο Carriacou και μαζί κατέπλευσαν στις 16 του μήνα έξω από το λιμάνι του Puerto España, στην Τρινιδάδ, αντικρίζοντας έναν ισπανικό στολίσκο πέντε πολεμικών πλοίων της γραμμής και μιας φρεγάτας.
Η εμφάνιση του βρετανικού στόλου και στρατού αιφνιδίασε τους Ισπανούς που έβαλαν φωτιά στον στόλο τους καθώς το μεγαλύτερος μέρος των πληρωμάτων και στρατιωτών ήταν στην ακτή. Χωρίς πλοία και με ισχυρές δυνάμεις απέναντί τους, οι Ισπανοί παραδόθηκαν χωρίς μεγάλη αντίσταση και απώλειες. Τους επόμενους μήνες θα έρθει η σειρά του Πουέρτο Ρίκο, όπου θα λάβουν χώρα σκληρές μάχες.
Η κατάληψη της ισπανικής Καραϊβικής ήταν μια παρένθεση στον ευρωπαϊκό πόλεμο και ως τέτοια αντιμετωπίστηκε τόσο από τους Γάλλους όσο και από τους Ισπανούς, αλλά οι Βρετανοί είχαν άλλα σχέδια και προτεραιότητες. Λίγο μετά την κατάληψη των νησιών, άρχισαν να καταφτάνουν Βρετανοί έποικοι στα νησιά αλλοιώνοντας τη σύνθεση του πληθυσμού τους. Παρά την σύναψη ειρήνης μεταξύ Γαλλίας και Βρετανίας (1803) και την ισπανική απαίτηση για επιστροφή των νησιών, η Τρινιδάδ παρέμεινε βρετανική κτήση ως το 1962.
