Ο αυστριακός στρατός του στρατηγού Καρλ Φράϋχερ Μακ φον Λάϊμπεριτς παραδίδεται στον Ναπολέοντα στη Βαυαρία. Η συγκεκριμένη εκστρατεία και η μάχη που επακολούθησε δεν βρίσκονταν στα σχέδια του Κορσικανού στρατηλάτη, αλλά είναι ενδεικτικές της τύχης και της ικανότητας του Ναπολέοντα να αντιδρά και να προσαρμόζεται στις γρήγορες αλλαγές του πεδίου της μάχης.
Με τον πόλεμο στην Ευρώπη να κινείται υπέρ της Γαλλίας, ο Ναπολέων έκανε τεράστιες προετοιμασίες για να περάσει τη Μάγχη και να “χτυπήσει το κακό στη ρίζα του”, καθυποτάσσοντας την ίδια τη Βρετανία και σβήνοντας οριστικά τον παράγοντα που αναζωπύρωνε συρράξεις και αντιδράσεις εναντίον του. Ο γαλλικός στρατός, 177.000 άνδρες με το υλικό τους, είχε συγκεντρωθεί στα παράλια της Βουλώνης αναμένοντας την άφιξη του στόλου που υπό τον ναύαρχο ντε Βιλνέβ, θα διέφευγε της στενής παρακολούθησης του Βρετανού ναυάρχου Νέλσωνος και θα μετέφερε τη στρατιά εισβολής στο βρετανικό έδαφος.
Ο “Κορσικανός Λέων” μπορεί να έλεγχε τα πράγματα στην ξηρά αλλά στη θάλασσα ο ικανότερος ανήκε σε άλλο στρατόπεδο. Ο Νέλσων πρόλαβε τον ντε Βιλνέβ και τον απέκλεισε στο Καντίθ της Ισπανίας για να τον καταναυμαχήσει τελικά στο Τραφάλγκαρ. Μαινόμενος ο Ναπολέων από την τροπή του πολέμου, που ακύρωνε όλη τη στρατηγική του, εγκατέλειψε αιφνιδιαστικά τα σχέδιά του και κινητοποίησε τη Μεγάλη Στρατιά κατευθύνοντάς τη στο κέντρο της Ευρώπης με πρώτο στόχο τον αυστριακό στρατό.
Ο στρατηγός Μακ είχε αναλάβει λίγο πριν την αρχηγία 40 χιλιάδων ανδρών με εντολή να τους αναδιοργανώσει και εκπαιδεύσει αλλά η προέλαση της γαλλικής Μεγάλης Στρατιάς (Grande Armée) τον αιφνιδίασε πριν ολοκληρώσει το έργο του. Αναλαμβάνοντας την διοίκηση 72.000 ανδρών επιχείρησε να κρατήσει τα ζωτικά περάσματα μέχρι να φτάσουν οι ενισχύσεις του στρατηγού Κουτούζωφ από την Ρωσία.
Ωστόσο, ο Βοναπάρτης δεν είχε σκοπό να αφήσει τους εχθρούς του σε ησυχία. Προέλασε με ταχύτητα και αποφασιστικότητα στα νώτα των Αυστριακών, που προσπαθώντας να αναδιατάξουν τους άνδρες τους κυκλώθηκαν σε συνεχείς αψιμαχίες από τον ταχέως κινούμενο και ελισσόμενο γαλλικό στρατό μετά από συνδυασμένες κινήσεις των στρατηγών Σουλτ, Μυρά και Νέϋ μεταξύ 14-16 Οκτωβρίου 1805, κοντά στην πόλη του Ούλμ στη Βαυαρία. Μόνον ο αρχιδούκας Κάρολος κατόρθωσε να διαφύγει με 1.200 ιππείς.
Στις 19 Οκτωβρίου ο στρατηγός Μακ κυκλωμένος, αναγκάστηκε να παραδοθεί μαζί με τον στρατό του, συνολικά 25.000 άνδρες, 18 στρατηγοί, 65 πυροβόλα και 40 λάβαρα. Έμεινε στην ιστορία ως ο «δυστυχής στρατηγός Μακ» αφού η προηγούμενη διοίκησή του, το 1794 των Ναπολιτάνικων στρατευμάτων στην Ιταλία είχε παρόμοια κατάληξη, με τον Μακ να καταφεύγει στο γαλλικό στρατόπεδο για να μην δολοφονηθεί από τους άνδρες του. Οι Γάλλοι στρατιώτες εκτίμησαν ακόμα μια φορά τις ικανότητες του Ναπολέοντα που κέρδισε την απόλυτη νίκη με ελάχιστο αίμα. Μεταξύ τους έλεγαν: “ο αυτοκράτοράς μας έχει βρει έναν νέο τρόπο πολέμου. Στηρίζεται στα παπούτσια αντί στα μουσκέτα”.
