Το 1815, το τρίτο έτος του μεγάλου Αγγλοαμερικανικού πολέμου του 1812, που ξεκίνησε με την εισβολή των ΗΠΑ στον βρετανικό Καναδά, η πορεία των επιχειρήσεων δεν ευνοεί καθόλου τους απερίσκεπτους Αμερικανούς. Ανίσχυροι να αντιμετωπίσουν ακόμα και τις ισχνές αρχικά βρετανικές και καναδικές δυνάμεις, με τεράστια προβλήματα ανεφοδιασμού και συντονισμού των επιχειρήσεων, ακόμα και πρόταξης σοβαρής ικανής ισχύος στο πεδίο της μάχης, οι Αμερικανοί θα θερίσσουν γρήγορα τους καρπούς των σπόρων που έσπειραν.
Στο τέλος του Καλοκαιριού του 1814, οι Βρετανοί θα φτάσουν έξω από τις ακτές τους και θα αποβιβάσουν ισχυρές μονάδες καλοεκπαιδευμένων στρατιωτών, βετεράνων από τις μάχες με τον Ναπολέοντα στην Ισπανία, Που θα προελάσουν σαρώνοντας τις πολιτοφυλακές και τις μικρές και υποσιτισμένες τακτικές δυνάμεις των Αμερικανών. Έτσι, στις 23 Δεκεμβρίου 1814, στρατεύματα των Βρετανών με την υποστήριξη του στόλου αποβιβάζονται στην ανατολική όχθη του Μισσισσιππή και βαδίζουν κατά της Νέας Ορλεάνης.
Ο ανώτερος αξιωματικός του Αμερικανικού στρατού στο σημείο, στρατηγός Άντριου Τζάκσον (μετέπειτα Πρόεδρος των ΗΠΑ), οργάνωσε μια ισχυρή άμυνα σε τρεις γραμμές εκμεταλλευόμενος τα αρδευτικά κανάλια, τους βάλτους της περιοχής και επιστρατεύοντας όποιον διαθέσιμο άνδρα μπόρεσε να βρει: ρακένδυτους στρατιώτες, πεζοναύτες, ξέμπαρκους ναύτες, Ινδιάνους Tσώκτοου, πειρατές και λαθρεμπόρους του όρμου της Μπαρατέρια, τοπική εθνοφυλακή και επιστρατευμένους πολίτες.
Η νύχτα, η πυκνή ομίχλη, η μερική γνώση του εδάφους και λάθη από την πλευρά των Βρετανών (ο διοικητής τους ξέχασε να χρεώσει κλίμακες για να ανέλθουν οι στρατιώτες του πρώτου κύματος το ύψους δυόμιση μέτρων ανάχωμα) οδήγησαν την επίθεση τους σε αποτυχία. Παρά την άριστη εκπαίδευση και την εμπειρία τους αλλά και το βάρος του αριθμού τους, (11.000 έναντι 4.700 Αμερικανών), οι Βρετανοί στρατιώτες αποκρούστηκαν με πολλές απώλειες.
Οι Βρετανοί αποσύρθηκαν μετά από 10 μέρες και προετοιμάστηκαν για νέα εκστρατεία, όταν τα νέα τους πρόλαβαν. Η συνθήκη ειρήνης που τερμάτιζε τον πόλεμο του 1812 είχε υπογραφεί ήδη από τις 24 του περασμένου Δεκεμβρίου. Η απόδραση του Ναπολέοντα από τη νήσο Έλβα λίγες μέρες μετά, έστρεψε το ενδιαφέρον των Βρετανών αλλού και οριστικά.
