Δολοφονείται στα σκαλοπάτια της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνος στο Ναύπλιο, ο κυβερνήτης της Ελλάδας, Ιωάννης Καποδίστριας. Ο φόνος έλαβε χώρα καθώς ο κυβερνήτης συνοδευόμενος από δύο σωματοφύλακες προσερχόταν στη θεία λειτουργία, που ήδη ξεκινήσει. Ενώ έμπαινε στο ναό, δέχτηκε πυροβολισμό στο κεφάλι και λογχισμό με μαχαίρι από αγνώστους, που στη συνέχεια χάθηκαν στο πλήθος. Το ημερολόγιο έγραφε 27 Σεπτεμβρίου (με το παλιό Ιουλιανό ημερολόγιο) και ο Καποδίστριας ξεψύχησε λίγο μετά.
Αν και ως δολοφόνοι του κυβερνήτη καταδείχθηκαν αμέσως οι Κωνσταντής και Γεώργιος Μαυρομιχάλης, αλλά σημαντική πρέπει να ήταν και η ανάμιξη ξένων δυνάμεων, ειδικά της Γαλλίας.
Ο Καποδίστριας -γόνος σημαντικής οικογένειας- σπούδασε ιατρική και νομικά στην Πάδοβα και ξεκίνησε την καριέρα του σαν γιατρός, στην πατρίδα του, την Κέρκυρα. Το νησί γνώρισε γαλλική κατοχή από στρατεύματα του Ναπολέοντα, που γρήγορα εκδιώχθηκαν από μια κοινή Ρωσο-Τουρκική επιχείρηση, του ναυάρχου Φιοντρ Ουσακώφ. Η ρωσική διοίκηση καθιέρωσε στα Επτάνησα την “Επτάνησο Πολιτεία”, στην οποία ο Καποδίστριας ανέλαβε Γραμματέα του Κράτους με μεγάλη δραστηριότητα.
Αργότερα σταδιοδρόμησε στην ρωσική διπλωματική υπηρεσία, λαμβάνοντας μέρος στη σύνταξη του Ελβετικού Συντάγματος. Οι ικανότητές του τον έθεσαν στο πεδίο προσοχής του τσάρου Αλεξάνδρου του 1ου που τον έκανε έναν από τους υπουργούς Εξωτερικών του (μαζί με τον κόμητα Νέσσελροντ). Αφού συμμετείχε στο συνέδριο της Βιέννης, υποστηρίζοντας την ελληνική υπόθεση μέσα από τα ρωσικά συμφέροντα (κερδίζοντας την αντιπάθεια του Αυστριακού καγκελαρίου Μέττερνιχ) αποσύρθηκε στη Γενεύη για να ιδιωτεύσει. Εκεί τον βρήκε η ελληνική απόφαση της Εθνοσυνέλευσης, που τον ανακήρυττε κυβερνήτη της Ελλάδος.
Στα 4μιση χρόνια της κυβερνείας του ο Καποδίστριας κατόρθωσε να διαμορφώσει τη δημόσια διοίκηση, να δημιουργήσει και να τακτοποιήσει τα πενιχρά οικονομικά (το γρόσι αντικαταστάθηκε από τον Φοίνικα) και να θέσει τις βάσεις της δημόσιας εκπαίδευσης με έμφαση στην καταπολέμηση του αναλφαβητισμού. Είναι επίσης ο ιδρυτής της Στρατιωτικής Σχολής των Ευελπίδων, που ο ίδιος θεωρούσε σημαντική παρακαταθήκη για την παραγωγή ηγετών, όχι μόνο για έναν σύγχρονο ελληνικό στρατό αλλά και μέλη της διοίκησης και της παραγωγής.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 22 Δεκεμβρίου 1828/3 Ιανουαρίου 1829: Η ίδρυση της Σχολής των Ευελπίδων
Διπλωμάτης καριέρας ο ίδιος, έθεσε την Ελλάδα στο χάρτη των ευρωπαϊκών ανακτοβουλίων καθιστώντας τη χώρα μας, με σύστημα και εκμεταλλευόμενος τις αδυναμίες τους, μια νεαρή ευρωπαϊκή χώρα με βιώσιμα σύνορα. Ο θάνατός του θρηνήθηκε από όλο το έθνος. Λίγο αργότερα, και με την αποτυχία του αδερφού του, Αυγουστίνου να τον διαδεχθεί επάξια, η Ελλάδα πέρασε στην κυριαρχία της Βαυαρικής αντιβασιλείας υπό το σχήμα της “φωτισμένης δεσποτείας”.
