Εκμεταλλευόμενοι τον θάνατο του μαχαραγιά Ραντζίτ Σικχ, που δημιούργησε αναταραχή σε όλη την επικράτεια της χώρας των Σιχ, οι Βρετανοί εισβάλουν στην ινδική επαρχία Παντζάμπ έχοντας οργανώσει προβοκάτσιες μέσω της Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών.
Οι Σιχ ήταν έθνος των Ινδιών με ιδιαίτερη κουλτούρα και έντονο μαχητικό ήθος αλλά πολεμούσαν με παραδοσιακό τρόπο. Ύστερα από κάποιες ήττες τους, οι δυο στρατοί συναντήθηκαν στην οχυρωμένη πολίχνη του Σομπραόν. Από την πλευρά τους οι Βρετανοί δεν είχαν επιδείξει ιδιαίτερες πολεμικές αρετές, αλλά επικρατούσαν χάρη στην πειθαρχία του στρατού τους και τη χρήση μουσκέτων.
Η μάχη ξεκίνησε με μια μακρά και αναποτελεσματική ανταλλαγή πυρών πυροβολικού. Όταν ο στρατηγός σερ Χιού Γκόου ενημερώθηκε πως τα πυρομαχικά του πυροβολικού ελαττώνονταν, φώναξε «Δόξα τω Θεώ, τότε θα τους επιτεθώ με την ξιφολόγχη». Δύο μεραρχίες κινήθηκαν παραπλανητικά στο αριστερό των Σιχ ενώ μία ακόμα επιτίθετο στο δεξιό, όπου υπήρχε η πληροφορία ότι ήταν ασθενώς υπερασπιζόμενο και με οχύρωση μαλακής άμμου. Η πληροφορία αυτή αποδείχθηκε λανθασμένη (πιθανώς διέρρευσε επίτηδες από τους Σιχ) και η επίθεση αποκρούστηκε με απώλειες ενώ σκοτώθηκε κι ο Βρετανός στρατηγός σερ Ρόμπερτ Ντικ.
Η μάχη συνεχίστηκε μάλλον ασυντόνιστα. Όταν οι Βρετανοί είδαν Σιχ να σφάζουν τους τραυματίες τους, επιτέθηκαν χωρίς διαταγή και η μάχη άναψε σε διάφορα σημεία. Ο πολέμαρχος Τεζ Σικχ υποχώρησε διαβαίνοντας το ποτάμι που κυλούσε πίσω από την πόλη, όταν η πλωτή γέφυρα, είτε από δολιοφθορά των ίδιων των Σιχ είτε από το βάρος των ανδρών, κατέρρευσε πνίγοντας πολλούς. ‘Ετσι, περίπου 20.000 παγιδεύτηκαν στην όχθη με τους Βρετανούς να τους θερίζουν αλύπητα.
Η νίκη στο Σομπραόν αποδείχθηκε η σημαντικότερη του πολέμου, που κράτησε τέσσερις μόλις μήνες, με το βασίλειο των Σιχ να καθυποτάσσεται στο βρετανικό στέμμα. Έκτοτε οι Σιχ εντάχθηκαν στο βρετανικό στράτευμα όπου αποτέλεσαν ένα επίλεκτο σώμα της (πάλαι ποτέ) αυτοκρατορίας.
