Τέσσερις μήνες μετά τη μάχη του Γκέτισμπεργκ, την πιο κομβική του Αμερικανικού Εμφυλίου και μετά από μεγάλες πιέσεις από τον Πρόεδρο Λίνκολν, τους υπουργούς και τους δημοσιογράφους να κινηθεί και να καταστρέψει τον στρατό του Νότου, ο Στρατηγός Μηντ των Βορείων, κινεί επιτέλους τη Στρατιά του Ποτόμακ, στην πρώτη της επιθετική αποστολή.
Πληροφορούμενος ότι η στρατιά των Νοτίων, της Βορείου Βιρτζίνια (Στρατηγός Λη) έχει χωριστεί στα δύο υποχωρώντας και δίνοντας επιβραδυντικό αγώνα μέσα από την ερημική έκταση πέραν του ποταμού Ποτόμακ (εκστρατεία του Bristoe), ο Μηντ θα σχεδιάσει για πρώτη και τελευταία φορά, μια τολμηρή κίνηση. Οι 81.000 άνδρες του θα κινούνταν κρυφά εναντίον του 2ου Σώματος Στρατού (Στρατηγός Ήγουελ) του Νότου, με στόχο να την κατανικήσουν, ώστε μετά να στραφούν εναντιόν του 3ου Σώματος (Στρατηγός Χιλ), δηλαδή τους δύο κύριους σχηματισμούς των Νοτίων που αποσύρονταν.
Το τόλμημα δεν ήταν άσχετο με την πρόθεση του Λίνκολν να αντικαταστήσει τον Μηντ με τον ικανό αλλά σκληρής φήμης στρατηγό Οδυσσέα Γκράντ, που είχε ήδη αποδείξει την αξία του στο δυτικό μέτωπο επιχειρήσεων. Η κίνηση εμφάνισε αρχικά επιτυχία ειδικά υπό την κάλυψη της ομίχλης αλλά οι Βόρειοι έγιναν αντιληπτοί από το μέγεθος του στρατού και των εφοδιοπομπών τους. Έτσι, ο Λη ένωσε τις δυνάμεις του και οχυρώθηκε κατά μήκος του Mine Run, ένα μονοπάτι ανθρακορύχων της Orange county της Βιρτζίνια, μέσα στο πυκνό δάσος, ενώ εξαπέλυε και επιθέσεις που ναι μεν αποκρούστηκαν αλλά πέτυχαν να καθυστερήσουν τους Βορείους.
Το σχέδιο του Μηντ ξεκίνησε με έναν καταιγιστικό βομβαρδισμό των θέσεων των Νοτίων που θα ακολουθούσε από επίθεση και υπερκέραση του εχθρού αλλά η επίθεση δεν έγινε ποτέ. Μετά τον βομβαρδισμό, ο Μηντ επέστρεψε στην συνήθη αναβλητικότητά του, θεωρώντας ότι οι θέσεις του Λη ήταν ακόμα πολύ ισχυρές για να πετύχει το εγχείρημα και διέταξε υποχώρηση υπό τις διαμαρτυρίες των επιτελών του.
Ήταν η τελευταία ευκαιρία για λήξη του πολέμου πριν το Χειμώνα και η τελευταία ευκαιρία του Μηντ ως αρχιστρατήγου. Και ο ίδιος ο Λη όμως, που δεν πίστευε στα μάτια του πώς ένας καλοταϊσμένος και εφοδιασμένος στρατός 80 χιλιάδων υποχωρούσε στη θέα 45 χιλιάδων ρακένδυτων στρατιωτών, μετάνιωσε που δεν επιτέθηκε εναντίον τους.
