Συγκροτείται επίσημα στις ΗΠΑ η 99η Μοίρα Δίωξης, γνωστή και ως Tuskegee Airmen, η πρώτη αεροπορική μονάδα στην ιστορία του Αμερικανικού στρατού στελεχωμένη από Αφροαμερικανούς.
Οι προσπάθειες των Αφροαμερικανών να αναλάβουν μάχιμα καθήκοντα στην Αεροπορία χρονολογούνται από το 1917, αλλά αποκρούονταν διαρκώς λόγω φυλετικών διακρίσεων. H δράση προσωπικοτήτων για τα ανθρώπινα δικαιώματα και κυρίως οι μεγάλες ανάγκες του Μετώπου στο Α’ Παγκόσμιο, οδήγησαν στο σχηματισμό κάποιων τμημάτων από μαύρους αλλά αποκλειστικά για καθήκοντα υποστήριξης.
Οι μεγάλες ανάγκες του επερχόμενου πολέμου για μάχιμους άνδρες και οι πιέσεις προς τα ανώτατα κλιμάκια εξουσίας να περιληφθούν και κοινωνικές ομάδες που βρίσκονταν στο περιθώριο, κυρίως αφρικανικής και νοτιοαμερικανικής καταγωγής, έδωσαν ώθηση στο αίτημα για να συγκροτηθούν μονάδες από Αφροαμερικανούς. Η συγκρότηση μονάδων αποκλειστικά από μια φυλετική ομάδα τυπικά καταστρατηγούσε τις αξίες των ΗΠΑ περί ισότητας (που στην πράξη βέβαια δεν εφαρμόζονταν σε φυλετικό επίπεδο) αλλά οι αντιρρήσεις της λευκής πλειονότητας και του στρατιωτικού κατεστημένου της εποχής στη δημιουργία μικτών μονάδων ήταν ισχυρές.
Οι τελευταίες ενστάσεις της αεροπορίας του Αμερικανικού Στρατού, ότι δεν υπήρχαν αρκετοί υποψήφιοι υποχώρησαν, όταν τα γραφεία της USAAF (United States Army Air Force) πλημμύρισαν από εκατοντάδες αιτήσεις προερχόμενες κυρίως από αποφοίτους του ομοσπονδιακού εκπαιδευτικού προγράμματος αεροπόρων Πολιτικής Αεροπορίας, στο οποίο μετείχε και το πανεπιστήμιο Tuskegee, ένα κολέγιο μαύρων, από το 1939. Για λόγους ευκολίας, το πεδίο του Tuskegee έγινε και το κέντρο που η νέα μονάδα συγκροτήθηκε και ξεκίνησε την εκπαίδευσή της, οπότε οι απόφοιτοι είχαν το παρατσούκλι “the Tuskegee Airmen”. Η μονάδα συγκροτήθηκε επίσημα στις 19 Μαρτίου 1941 και τρεις μέρες μετά ενεργοποιήθηκε.
Η σχολή του Tuskegee ξεκίνησε να λειτουργεί εντατικά αποδίδοντας τους πρώτους πέντε χειριστές μαχητικών στις 7 Μαρτίου 1942. Οι ενστάσεις και προσκόμματα υπήρξαν πολλά στην πορεία της, απόδειξη ότι η “μονονεγρική” Μοίρα (κατά την ορολογία της εποχής) αναπτύχθηκε για πρώτη φορά μόλις την άνοιξη του 1943, ένα ολόκληρο έτος μετά, όταν συνήθως χρειάζονταν 9 μήνες για να εκπαιδευτεί μια αεροπορική μονάδα (τρεις φάσεις εκπαίδευσης των τριών μηνών). Ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε την ανάπτυξη της σε αποστολές συνοδείας πάνω από τη Λιβερία στη δυτική Αφρική αλλά οι ανάγκες του μετώπου την κατηύθυναν στο θέατρο επιχειρήσεων της Μεσογείου, όπου εντάχθηκε στο 33ο Συγκρότημα Μαχητικών στην Τυνησία.
Οι επιτυχίες δεν άργησαν. Στις 2 Ιουνίου 1943, η 99η σημείωσε την πρώτη της επαφή με τον εχθρό πάνω από το νησί της Παντελερίας ενώ στις 2 Ιουλίου, η Μοίρα “έχυσε το πρώτο αίμα” εναντίον της Luftwaffe, με τον υποσμηναγό Charles B. Hall να καταρρίπτει ένα Focke-Wulf Fw 190. Στην ίδια σύγκρουση χάθηκαν και οι υποσμηναγοί Sherman White και James McCullin, οι πρώτοι νεκροί της 99ης.
Στο μεταξύ, οι μάχες συνεχίζονταν ασταμάτητες, τόσο με τη Luftwaffe στους αιθέρες της Μεσογείου, όσο και εσωτερικά. Με μόλις τρεις μήνες πολεμικής δράσης, η 99η κατηγορήθηκε ως ανίκανη, με έλλειψη πειθαρχίας και χωρίς επιθετικό πνεύμα.
Την απόδοση της Μοίρας υπερασπίστηκε ο ίδιος ο διοικητής της, σμηναγός Benjamin O. Davis Jr. (ο 4ος μαύρος απόφοιτος της Σχολής του West Point), που σε εξεταστική επιτροπή κατηγόρησε ευθέως την υπηρεσία για διακρίσεις σε βάρος των ανδρών του. Σε αντίθεση με τις “λευκές” Μοίρες, η 99η δεν είχε την πολυτέλεια να της διατεθούν βετεράνοι διοικητές ενώ πετούσε με περιορισμένων ικανοτήτων αεροσκάφη, τα Curtis P-40 Warhawk, εναντίον των πιο ικανών μαχητικών και πιλότων του εχθρού. Επιπλέον πετούσε σε περισσότερες αναλογικά αποστολές από οποιαδήποτε άλλη μονάδα χωρίς ποτέ να εγκαταλείψει το πεδίο εναντίον συχνά πολυαριθμότερων αεροσκαφών.
Σταδιακά, με την 99η να ωριμάζει σε εμπειρία και με καλύτερο υλικό, οι επιτυχίες της αυξήθηκαν. Στις 27 Ιανουαρίου 1944, η Μοίρα των Tuskegee σημείωσε την καλύτερη μέρα της, όταν 16 μαχητικά της 99ης συναντήθηκαν με 15 γερμανικά Focke-Wulf 190, που εκτελούσαν βυθίσεις και πολυβολισμούς των αποβατικών δυνάμεων στο Άνζιο. Στην αερομαχία που ακολούθησε κατέρριψαν τα 10 από αυτά.
Η 99η θα συνεχίσει την επιτυχημένη πορεία της σε αποστολές συνοδείας βομβαρδιστικών πάνω από την Ιταλία, την Γιουγκοσλαβία, τη Ρουμανία και την Ελλάδα ενώ θα δώσει το “παρών” στις πιο επικές μάχες του ιταλικού μετώπου αναλαμβάνοντας αποστολές εγγύς υποστήριξης των τμημάτων της 5ης Στρατιάς στο Άνζιο, στη Foggia και στο Monte Cassino. Αργότερα, θα μεταφερθεί στους ουρανούς της Βόρειας Ευρώπης συνοδεύοντας βομβαρδιστικά σε αποστολές μακράς ακτίνας πάνω από τη Γαλλία, την Αυστρία και την Πολωνία. Θα κερδίσει πολλές διακρίσεις και το σεβασμό των πληρωμάτων των συμμαχικών βομβαρδιστικών σπέρνοντας τον φόβο στους εχθρούς με τις χαρακτηριστικές κόκκινες ουρές που έβαφε τα καταδιωκτικά της, που τους έδωσαν το όνομα Κόκκινοι Διάβολοι. Η Μοίρα θα πιστωθεί με την κατάρριψη 112 εχθρικών αεροσκαφών, μεταξύ τους και τρία υπερσύγχρονα μαχητικά jet Messerschmitt Me-262 τα οποία κατέρριψε μέσα στην ίδια μέρα, στις 24 Μαρτίου 1945. Στην ίδια αερομαχία οι “Red Tails” προκάλεσαν ζημιές σε άλλα πέντε γερμανικά μαχητικά jet.
Με το τέλος του πολέμου, η 99η θα επιστρέψει στις ΗΠΑ όπου θα αναλάβει εκπαιδευτικά καθήκοντα ως την διάλυσή της το 1949. Ενεργοποιήθηκε και πάλι το 1988, ως Μοίρα Αεροπορικής Εκπαίδευσης και συνεχίζει να λειτουργεί ως σήμερα επιχειρώντας με αεροσκάφη Raytheon T-1A Jayhawk προετοιμάζοντας χειριστές μεταγωγικών και ιπτάμενων τάνκερ.
