Μετά από δύο μήνες και μία μέρα μαχών, με τα πυρομαχικά και τους μαχητές εξαντλημένους και καμία ουσιαστική βοήθεια από τους δυτικούς συμμάχους ή από τον Κόκκινο Στρατό, οι εξεγερμένοι Πολωνοί του «Εσωτερικού Στρατού» της Βαρσοβίας, παραδίνονται στους Ναζί. Με αντάλλαγμα την αντιμετώπιση των μαχητών ως αιχμαλώτων πολέμου και την ανθρώπινη μεταχείριση του αμάχου πληθυσμού.
Η μαζική εξέγερση ξεκίνησε την 1η Αυγούστου 1944 ως “επιχείρηση Tempest”, με στόχο την εξώθηση των Ναζί από την πολωνική πρωτεύουσα και όλη τη χώρα. Υπήρχε όμως και η ελπίδα πως η εξέγερση θα επέτρεπε την ανακήρυξη της Πολωνικής ανεξαρτησίας, από το “Πολωνικό Μυστικό Κράτος”, δηλαδή την ένωση τοπικών αντιστασιακών οργανώσεων που ήταν πιστές στην εξόριστη κυβέρνηση στην Βρετανία.
Η επιλογή του χρόνου ήταν κρίσιμη καθώς γινόταν και η προέλαση του Κόκκινου Στρατού από τα Ανατολικά. Όμως, ο τελευταίος διατάχθηκε από τον ίδιο τον Στάλιν να σταματήσει στις πύλες της Βαρσοβίας, αφήνοντας χωρίς στήριξη τις δυνάμεις του στρατιωτικού σκέλους της Αντίστασης, του «Εσωτερικού Στρατού» (Armia Krajowa). Οι τελευταίες μετά από σκληρές οδομαχίες δύο μηνών με τα ναζιστικά στρατεύματα, την εξόντωση 20.000 ανδρών και γυναικών αντιστασιακών και επιπλέον το θάνατο 150-200.000 αμάχων, αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν με τις γερμανικές αρχές κατοχής.
Οι Γερμανοί θα αφοπλίσουν τον Εσωτερικό στρατό και θα διασκορπίσουν τα μέλη του σε στρατόπεδα αιχμαλώτων. Οι 90.000 πολίτες της Βαρσοβίας που επέζησαν, διαχωρίστηκαν και εκκενώθηκαν από την ερειπωμένη πόλη. Οι 2 στους 3 θα σταλούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Από την επομένη ξεκίνησε συστηματική κατεδάφιση της πόλης. Τελικά, στις 17 Ιανουαρίου 1945, ο Κόκκινος Στρατός μπηκε στην πόλη.
