Αμερικανοί αιχμάλωτοι πολέμου της 285ης Μοίρας Παρατηρητών Πυροβολικού εκτελούνται έξω από το χωριό του Μαλμεντύ στο Βέλγιο, κατά τη διάρκεια της γερμανικής επίθεσης των Αρδεννών.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 16 Δεκεμβρίου 1944: Μάχη των Αρδεννών, το τελευταίο χαρτί του Χίτλερ
Η επίθεση της 6ης Στρατιάς SS Panzer εξαπολύθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1944 με στόχο να διασπάσει τις συμμαχικές γραμμές και να περάσει τον ποταμό Μεύση, εξασφαλίζοντας ένα ικανό ρήγμα που θα έφερνε τις εχθρικές δυνάμεις σε σύγχυση. Η επιδρομικής φύσεως επιχείρηση βασιζόταν στην ταχύτητα και στη ισχύ κρούσης των μονάδων της, για αυτό και σε τακτικό επίπεδο ο γερμανικός στρατός οργανώθηκε σε μικτά Kampfgruppen, αποσπάσματα μάχης με στοιχεία τεθωρακισμένων, πεζικού, πυροβολικού και μηχανικού.
Τα καλύτερα οχήματα, τεθωρακισμένα και οι πιο έμπειροι άνδρες από το Ανατολικό μέτωπο αφιερώθηκαν σε αυτήν την αποστολή, στην οποία δεν υπήρχε περιθώριο αποτυχίας. Η γερμανική επίθεση έκανε χρήση των τελευταίων πόρων του γερμανικού στρατού, σε άνδρες, όπλα, εφόδια και κυρίως καύσιμα, για αυτό και ο Χίτλερ διέταξε να είναι οι μονάδες εξίσου αδίστακτες και σκληρές σαν να επιχειρούσαν στο Ανατολικό Μέτωπο.
Στις 16 Δεκεμβρίου, το συγκρότημα μάχης «Peiper» (Kampfgruppe Peiper, από το όνομα του διοικητή της, Joachim Peiper, φανατικού Ναζί), είχε αποστολή να προελάσει ταχύτατα μέσα από την κωμόπολη Losheimergraben, που θα είχε εξασφαλίσει το πεζικό και να κινηθεί μέσω του αυτοκινητοδρόμου βορειοδυτικά προς τον Μεύση. Δυστυχώς, η αντίσταση του 1ου Τάγματος του 394ου Αμερικανικού συντάγματος Πεζικού ανάγκασε τους Γερμανούς να καθυστερήσουν σημαντικά και οι κατεστραμμένες γέφυρες έκαναν το τμήμα του Peiper (που ανήκε στην 1η Μεραρχία SS Πάντσερ “Leibstandarte SS Adolf Hitler”) να κινείται σε λασπώδη εναλλακτικά δρομολόγια, εξαντλητικά για άνδρες και μηχανήματα.
Ο Peiper κατέλαβε ένα σταθμό καυσίμων και εκτέλεσε τους Αμερικανούς στρατιώτες που είχαν παραδοθεί, Ενώ την επομένη, 17 Δεκεμβρίου, στην πόλη Baugnez, κατέβαλε ένα απόσπασμα της 285ης Αμερικανικής Μοίρας Παρατηρητών Πυροβολικού και αιχμαλώτισε τους περισσότερους άνδρες της. Αφού οδήγησαν τους τελευταίους σε έναν αγρό, όπου κρατούνταν κι άλλοι αιχμάλωτοι, οι Γερμανοί στρατιώτες άρχισαν ξαφνικά να πυροβολούν με πολυβόλα. Πολλοί αιχμάλωτοι προσπάθησαν να διαφύγουν τρέχοντας αλλά οι περισσότεροι θερίστηκαν από τα γερμανικά πυρά. Στη συνέχεια, οι Γερμανοί αποτελείωσαν τους τραυματίες με μια σφαίρα στο κεφάλι.
Αν και έχει χυθεί πολύ μελάνι για τις συνθήκες υπό τις οποίες έγινε η σφαγή, με κάποιους να λένε ότι ο Peiper δεν διέταξε την εκτέλεση και ότι οι πυροβολισμοί ξεκίνησαν από προσπάθεια απόδρασης των Αμερικανών, η ουσία είναι ότι 84 αιχμάλωτοι πολέμου είχαν δολοφονηθεί και αφέθηκαν να σαπίσουν σε μια γωνιά του δρόμου.
Τα πτώματά τους ανακαλύφθηκαν τον επόμενο μήνα με τη συμμαχική αντεπίθεση και ο θυμός των Αμερικανών προκάλεσε φαινόμενα αντεκδίκησης αλλά και τις περίφημες «δίκες του Μαλμεντύ».
O Peiper (που είχε μετέχει και σε άλλο έγκλημα πολέμου, το 1943 στην Ιταλία), αρχικά καταδικάστηκε σε θάνατο, μετά η ποινή του μετατράπηκε και τελικά βγήκε από τη φυλακή το 1956, ενώ παρέμεινε ενεργός για πολλά χρόνια σε κύκλους βετεράνων των SS. Πέθανε το 1976 όταν το σπίτι του στην Γαλλία όπου ζούσε με ψευδώνυμο, πυρπολήθηκε από μια τοπική ομάδα “εκδικητών” ως καθυστερημένη αντεκδίκηση για τα εγκλήματα του.
