Πεθαίνει σε στρατιωτικό νοσοκομείο στη Χαϊδελβέργη ο Αμερικανός Στρατηγός Τζώρτζ Πάττον. Γεννημένος στο Σαν Γκάμπριελ της Καλιφόρνια το 1885, Ιρλανδο-Αγγλο-Ουαλλικής καταγωγής, εξελίχθηκε σε μια μεγάλη στρατιωτική προσωπικότητα των ΗΠΑ σταδιοδρομώντας ως αξιωματικός του ιππικού. Αντιμετώπισε προβλήματα με την γραφή και ανάγνωση μικρός, αλλά είχε έφεση στη στρατιωτική ιστορία και στη γυμναστική.
Το 1912, διακρίθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης λαμβάνοντας την 5η θέση στο στρατιωτικό πένταθλο (σκοποβολή, ξιφασκία, κολύμβηση, ιππασία, τρέξιμο). Πήρε μέρος στην εκστρατεία καταδίωξης του επαναστάτη Πάντσο Βίλλα το 1915 και πρωταγωνίστησε στην οργάνωση του πρώτου σώματος τεθωρακισμένων του αμερικανικού στρατού στο Δυτικό Μέτωπο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1917-18. Ενδιαφέρθηκε για την ανάπτυξη του όπλου των τεθωρακισμένων καθόλη τη διάρκεια του μεσοπολέμου και ιδιαίτερα για τον πόλεμο συνδυασμένων όπλων από το 1940 και μετά.
Αποβιβάστηκε το 1942 στο Μαρόκο κατά τη συμμαχική επιχείρηση «Πυρσός» και το επόμενο έτος αντικατέστησε τον Στρατηγό Φρέντενταλ στη διοίκηση του ΙΙ Σώματος Στρατού, μετά την ήττα του τελευταίου από τον Ρόμμελ στο Κασσερίν. Εκεί, η φήμη και η καριέρα του απογειώθηκαν με την ταχύτατη αναδιοργάνωση και επανεκπαίδευση των αμερικανικών δυνάμεων, που συμμετείχαν στην ήττα του Afrikakorps στην Τυνησία. Ανέλαβε τη διοίκηση της 7ης αμερικανικής Στρατιάς στη Σικελική εκστρατεία, όπου κέρδισε το προσωνύμιο “Old blood ‘n guts” για την τολμηρή διοίκηση, το επιθετικό πνεύμα, την διαρκή κίνηση και αναδιαμόρφωση των σχεδίων ανάλογα με την τακτική κατάσταση, αλλά και το μεγάλο κόστος σε αίμα που συνεπαγόταν τέτοια διαχείριση.
Δέχτηκε κριτική και επιπλήξεις από τους ανωτέρους του, πολιτικούς και στρατιωτικούς, με αποκορύφωμα τον σχεδόν αποκλεισμό του από την απόβαση στη Νορμανδία. Ο Πάττον διοίκησε την «αόρατη στρατιά», τον σχηματισμό παραπλάνησης των Γερμανών στην Nοτιοανατολική Αγγλία και μετά συμμετείχε με την 3η Στρατιά κατά τις επιχειρήσεις στην ανατολική Γαλλία, στη μάχη των Αρδεννών και στην εκστρατεία στη Γερμανία.
Μετά τον πόλεμο του δόθηκε η στρατιωτική διοίκηση της Βαυαρίας αλλά απομακρύνθηκε μετά από αντισοβιετικά σχόλια και τη χρησιμοποίηση μελών της πρώην ναζιστικής κυβέρνησης στην επιτροπή ανασυγκρότησης. Τοποθετήθηκε σε μικρές διοικήσεις σαν διακοσμητικό στοιχείο.
Στις 8 Δεκεμβρίου, ενώ πήγαινε για κυνήγι με μέλη του επιτελείου του, το αυτοκίνητό του συγκρούστηκε με αμερικανικό στρατιωτικό όχημα και ο αυχένας του έσπασε. Νοσηλεύτηκε για 12 μέρες και απεβίωσε από πνευμονικό οίδημα και καρδιακή ανακοπή. Ετάφη στο στρατιωτικό νεκροταφείο στο Λουξεμβούργο, όπου παραμένει μέχρι σήμερα κατόπιν επιθυμίας του, για να είναι κοντά στους άνδρες που διοίκησε και άφησαν την τελευταία τους πνοή σε εκείνο το έδαφος.
