Πραγματοποιεί την παρθενική του πτήση το πρωτότυπο του αεριωθούμενου μαχητικού Ι-330 SI του σχεδιαστικού γραφείου Mikoyan-Gurevich, που θα εξελιχθεί στο περίφημο MiG-17 (κατά ΝΑΤΟ: Fresco). H σχεδίαση του αεροσκάφους προήλθε από το επιτυχημένο, πάνω από τους ουρανούς της Κορέας, MiG-15bis, που εισήγαγε το σχεδιασμό με οξείες οπισθοκλινείς πτέρυγες που προσέφεραν εξαιρετική ταχύτητα και ευελιξία. Αν και ήταν μεγάλη επιτυχία, το σχεδιαστικό γραφείο δεν κάθισε στις δάφνες του και ήδη ετοίμαζε τον αντικαταστάτη.
Σκοπός των σχεδιαστών ήταν να εξαλείψουν τα μειονεκτήματα του MiG-15. Το οποίο είχε πολύ καλές επιδόσεις σε ταχύτητα, αλλλά η αστάθεια στην οποία περιέπιπτε φτάνοντας στα όρια της υπερηχητικής ήταν τόσο μεγάλη, που ενσωμάτωνε ένα “κόφτη”, στα 0,92 Mach, για ασφάλεια. Το νέο σχέδιο όμως, το I-330 SI, είχε λεπτότερες πτέρυγες και περισσότερο οπισθοκλινείς, μακρύτερη άτρακτο και πιο οξύ ουραίο πτέρωμα αποδίδοντας εξαιρετική σταθερότητα σε ακόμα μεγαλύτερες ταχύτητες.
Στην εξέλιξη του, το MiG-17 θα αποδειχθεί ένα από τα ταχύτερα και ικανότερα μαχητικά αεροσκάφη της Σοβιετικής Ένωσης. Ξεκινώντας από τον Αύγουστο του 1951 άρχισε να παράγεται σε μεγάλους αριθμούς για να εξοπλίσει τα συντάγματα αναχαίτισης της Aεροπορίας ενώ χρησιμοποιήθηκε και σε ρόλους προσβολής εδάφους και ως αναχαιτιστικό των αμερικανικών στρατηγικών βομβαρδιστικών Β-52 Stratofortress και B-58 Hustler.
Πάνω από 11.000 αεροσκάφη του τύπου θα κατασκευαστούν από τη Σοβιετική Ένωση, την Πολωνία (ως PZL-Mielec Lim-6) και την Κίνα (ως Shenyang J-5). Θα λάβουν μέρος για πρώτη φορά σε επιχειρήσεις στην κρίση στα στενά της Ταϊβάν αλλά θα κερδίσουν τις δάφνες τους με τη Λαϊκή Αεροπορία του Βιετνάμ στον ομώνυμο πόλεμο, όπου θα αποτελέσουν εξαιρετικά δύσκολο αντίπαλο για τα αμερικανικά μαχητικά. Σήμερα συνεχίζουν να πετάνε στην Κίνα ενώ επιχειρούν και στη Βόρεια Κορέα.
