To πρωτότυπο C-130 της Lockheed πραγματοποιεί την πρώτη του πτήση, ανοίγοντας μια από τις πιο επιτυχημένες καριέρες μεταγωγικού αεροσκάφους που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Ο Πόλεμος της Κορέας έδειξε στην Αμερικανική Αεροπορία την ανάγκη για ένα μέσο μεταγωγικό αεροσκάφος που θα είχε την ικανότητα να μεταφέρει σημαντικό φορτίο στην πρώτη γραμμή του μετώπου, χρησιμοποιώντας ακόμα και πρόχειρα προετοιμασμένους διαδρόμους. Το παραπάνω ήταν μια ανάγκη που τα παλαίμαχα C-47 Skytrain (Dakota), τα C-46 Commandos ακόμα και τα νεώτερα C-119 Flying Boxcar αδυνατούσαν να καλύψουν.
Το νέο αεροσκάφος θα έπρεπε να έχει καμπίνα φορτίου με διαστάσεις 12 μέτρα μήκος, 3 μέτρα πλάτος και 2,7 μέτρα ύψος για να χωρέσει τους φόρτους της νέας εποχής ή εναλλακτικά να μπορεί να μεταφέρει 92 επιβάτες ή 72 στρατιώτες ή 64 αλεξιπτωτιστές. Σημαντικό ήταν το σχέδιο να ήταν νέο και να μην προέρχεται από μετασκευή επιβατικού αεροσκάφους, όπως όλα τα προηγούμενα, διαθέτοντας και ευρύχωρη ράμπα στο πίσω μέρος της ατράκτου για ταχεία φόρτωση και εκφόρτωση.
Κομβικό σημείο για την ανάπτυξή του ήταν η ολοκλήρωση του κινητήρα Alison T56 με μικρή κατανάλωση καυσίμου, σε σύγκριση με έναν κινητήρα turbojet, προσφέροντας σημαντικά σε εμβέλεια.
Σαν σχέδιο το Hercules L-206 έμοιαζε πολύ με το παλιότερο Fairchild C-123 Provider, σε τετρακινητήρια όμως έκδοση. Η ιδέα της ενσωμάτωσης ράμπας φορτο-εκφόρτωσης που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και εν πτήσει, με το αεροσκάφος να παραγματοποιεί ρίψεις φορτίου από χαμηλό ή μέσο ύψος με χρήση αλεξιπτώτων, υπήρχε ήδη από την εποχή των στρατηγικών μεταγωγικών C-97 Stratofreighter ή C-124 Globemaster II και υιοθετήθηκε και στο σημαντικά μικρότερο αυτό σχέδιο.
Ο δρόμος για την ανάπτυξή του αεροσκάφους όμως δεν ήταν εύκολος. Στο σχετικό διαγωνισμό μεγάλα ονόματα στον τομέα των αερομεταφορών αρνήθηκαν να μετάσχουν (Fairchild, North American, Martin, Northrop) αφήνοντας έξι εταιρείες με 10 συνολικά σχέδια: Lockheed (2), Boeing (1), Chase (3), Douglas (3) και Airlifts Inc. (1). Το σχέδιο Hercules L-206 της ομάδας του σχεδιαστή Willis Moore Hawkins σχεδόν δεν έλαβε την υπογραφή του αρχιμηχανικού και αντιπροέδρου της Lockheed, Hall Hibbard που παρέδωσε την πρόταση 130 σελίδων στον Clarens “Kelly” Johnson για έγκριση. Ο τελευταίος είπε “αν υπογράψεις αυτό το σχέδιο, θα καταστρέψεις την Lockheed”. Η εποχή ήταν μια κοσμογονία για την αεροναυτική και τα υπερ-φουτουριστικά σχέδια μαχητικών και μεγάλων αεροσκαφών jet που πετύχαιναν ρεκόρ ταχύτητας και επιδόσεων διαδέχονταν το ένα το άλλο τόσο γρήγορα, που ένα “ταπεινό” σχέδιο μεταγωγικού με ελικοφόρους κινητήρες θεωρείτο καταστροφή. Παρόλα αυτά, τελικά τόσο ο Hibbard όσο και ο Johnson έβαλαν την υπογραφή τους στο σχέδιο.
Η εξέλιξη ξεπέρασε τις προσδοκίες και τις αρνητικές προφητείες. Από τις 23 Αυγούστου του 1954, που το 53-3397 απογειώθηκε από τον διάδρομο της βάσης Burbank στις εγκαταστάσεις της Lockheed για μια πτήση 61 λεπτών ως τη βάση Edwards, μέχρι σήμερα πάνω από 2.500 C-130 έχουν κατασκευαστεί (σε πολλές εκδόσεις) αναλαμβάνοντας αποστολές για συνολικά 69 χώρες σε όλο τον πλανήτη. Ενώ συνεχίζεται η παραγωγή και ο σχετικός μύθος του “Ηρακλή”.
