Η πρώτη αμερικανική βόμβα υδρογόνου εναέριας άφεσης ρίπτεται στην ατόλη Μπικίνι. Εγκαινιάζεται έτσι μια σειρά ατμοσφαιρικών δοκιμών, η “Redwing” για να εξαχθούν συμπεράσματα για τα θερμοπυρηνικά όπλα δεύτερης γενιάς.
Με το βλέμμα στην αναδυόμενη απειλή της Σοβιετικής Ένωσης, οι ΗΠΑ είχαν αποδυθεί σε μια κούρσα για την ανάπτυξη νέων ισχυρότερων πυρηνικών όπλων και μέσων μεταφοράς τους. Το Νοέμβριο του 1955, η ΕΣΣΔ προηγήθηκε πραγματοποιώντας την πρώτη δοκιμή μιας βόμβας υδρογόνου με εναέρια άφεση, βασισμένης σε ευρεσιτεχνία του σχεδιαστή Αντρέι Ζαχάρωφ. Οι ΗΠΑ κατηύθυναν κονδύλια σε αντίστοιχη έρευνα για να τους ξεπεράσουν.
Τελικά, στις 20 Μαΐου 1956, η Joint Task Force 7 ανέλαβε την πραγματοποίηση δοκιμής μιας βόμβας υδρογόνου στην ατόλη Μπικίνι, με άφεση από ένα βομβαρδιστικό B-52. Μαζί με τον πυρήνα της συσκευής δοκιμάστηκαν και συσκευές σχάσης και άλλες καινοτομίες που σκοπό είχαν να κάνουν το όπλο πιο αξιόπιστο.
Τα προβλήματα κατά την προηγούμενη επιχείρηση δοκιμών “Castle”, όπου το όπλο που χρησιμοποιήθηκε απέδωσε περισσότερη εκρηκτική ισχύ από ότι είχε προβλεφθεί, οδήγησε τους σχεδιαστές να επιβάλλουν “δίαιτα” χρησιμοποιώντας μια μικρότερη κεφαλή. Και πάλι η δοκιμή πήγε στραβά.
Η βόμβα έπεσε 6,5 χλμ. εκτός του στόχου που είχε τεθεί, από λάθος του αεροναυτίλου. Ως αποτέλεσμα, το στρατιωτικό προσωπικό που παρακολουθούσε εκτέθηκε κατά μέτωπο στην έκρηξη, αν και είχε υπολογιστεί να δεχθεί το ωστικό κύμα στην πλάτη. Πολλές συσκευές δεν λειτούργησαν με αποτέλεσμα οι προγραμματισμένες μετρήσεις να μην καταγραφούν.
