Πέφτουν τίτλοι τέλους στον πιο παράδοξο πόλεμο της ιστορίας, που διήρκεσε 335 χρόνια, ανάμεσα στο Βασίλειο της Ολλανδίας και τα νησιά της Σκύλλας.
To 1648, στη διάρκεια του Δεύτερου Αγγλικού Εμφυλίου, οι κοινοβουλευτικοί κατόρθωσαν να εκδιώξουν τους βασιλόφρονες από τη Νοτιοδυτική Αγγλία. Την ίδια περίοδο το βρετανικό ναυτικό που είχε από την αρχή διακηρύξει τη νομιμοφροσύνη του προς τον βασιλιά Κάρολο τον 1ο, αναγκάστηκε να βρει καταφύγιο στα νησιά της Σκύλλας, ανοιχτά της Κορνουάλης. Αυτά ήταν ένα αρχιπελαγικό συγκρότημα πέντε κατοικημένων και πολλών περισσοτέρων ακατοίκητων ερημονησίδων που ανήκε στον Sir John Grenville, κόμη του Bath και δεδηλωμένο βασιλόφρονα. Από εκεί, τα βρετανικά πολεμικά εξαπέλυαν επιδρομές καταλαμβάνοντας κυρίως Ολλανδικά εμπορικά πλοία προκειμένου να αποκτούν τα αναγκαία.
Ενοχλημένοι, οι Ολλανδοί κήρυξαν τον πόλεμο, όχι στην Αγγλία των κοινοβουλευτικών, τους οποίους είχαν ήδη αναγνωρίσει ως επίσημη αρχή, αλλά ειδικά στα νησιά της Σκύλλας. Το 1651, ένας ολλανδικός στόλος δώδεκα πολεμικών έπλευσε μέχρι τα νησιά και απαίτησε επανορθώσεις για τις ζημιές και την πειρατική δράση των Βρετανών βασιλοφρόνων. Οι Βρετανοί απέκρουσαν τις ολλανδικές αξιώσεις του ναυάρχου Maarten Tromp και αντιστάθηκαν με επιτυχία στις προσπάθειές του να υποτάξει το αρχιπελαγικό τους ορμητήριο. Τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν πολύ πιο δυσάρεστα, αλλά τρεις μήνες μετά, ο κοινοβουλευτικός στόλος υπό τον ναύαρχο Ρόμπερτ Μπλέηκ ανάγκασε τους βασιλόφρονες σε παράδοση.
Ο ολλανδικός στόλος αποχώρησε για τους ναυστάθμους του μετά τη διάλυση του τελευταίου αυτού προπυργίου, ο Εμφύλιος στη Βρετανία τελείωσε και η υπόθεση ξεχάστηκε μέχρι το 1985, όταν ο κοινοτάρχης των νησιών και ερασιτέχνης ιστορικός, Roy Duncan, ανακίνησε το ζήτημα. Η υπόθεση πως τα νησιά της Σκύλλας παρέμεναν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ολλανδία από εκείνο το καλοκαίρι του 1651 κυκλοφορούσε σαν τοπικό αστείο μεταξύ των νησιωτών για πάνω από 300 χρόνια, μέχρι που ο Duncan αποφάσισε να το ξεδιαλύνει. Προς έκπληξη και των δύο μερών, οι Ολλανδοί ανακάλυψαν πως -έστω και τυπικά- η χώρα τους παρέμενε σε εμπόλεμη κατάσταση με ένα τμήμα της βρετανικής γης και έτσι, στις 17 Απριλίου 1986, ο πρέσβης της Ολλανδίας στο Λονδίνο, προσήλθε στο δημαρχείο των νήσων και υπέγραψε Συνθήκη Ειρήνευσης 335 χρόνια μετά!
Πολλοί από τότε αμφισβητούν τη σημασία του γεγονότος, λέγοντας ότι ο Ολλανδός ναύαρχος Tromp δεν είχε εντολές ή έστω εξουσιοδότηση να κηρύξει τον πόλεμο, πράξη που θα έπρεπε να εγκριθεί από τις πολιτικές αρχές της νεαρής Ολλανδικής πολιτείας, που είχε πρόσφατα αποκτήσει την ανεξαρτησία της από το ισπανικό στέμμα. Ωστόσο, σε μια εποχή που οι επικοινωνίες ήταν βραδείες, ήταν κοινή πρακτική οι στρατηγοί και ναύαρχοι ή ακόμα και κατώτεροι αξιωματικοί σε εκστρατεία να αναλαμβάνουν τέτοιες πρωτοβουλίες και οι πράξεις τους ήταν δεσμευτικές για τις πολιτείες που υπηρετούσαν. Νομικό κενό, ωστόσο, ανακαλύφθηκε και στο ότι οι νήσοι της Σκύλλας δεν ήταν τυπικά ανεξάρτητο κράτος αλλά τμήμα του βρετανικού βασιλείου.
Η τελετή που έλαβε χώρα στο δημαρχείο της νήσου St. Mary γνώρισε μεγάλη δησμοσιότητα και αν και οι δύο πλευρές συμφώνησαν πως η τυπική πράξη αυτή τερμάτισε “ένα αστείο που κράτησε πολλά χρόνια”. Η πράξη του 1986 όμως επέτρεψε στους κατοίκους των νησιών να μπουν στο βιβλίο Guinness για το μακροβιότερο πόλεμο!
