Σε μια σπάνια και σχεδόν άγνωστη επιχείρηση, Ινδοί αλεξιπτωτιστές ανατρέπουν τους πραξικοπηματίες των Μαλδιβών.
Το μικρό νησιωτικό σύμπλεγμα των Μαλδιβών είχε διανύσει μια μικρή και μάλλον ήσυχη πορεία από το 1965 που ιδρύθηκε ως κράτος, ως εξέλιξη από βρετανικό προτεκτοράτο στον Ινδικό ωκεανό. Το 1978, πρόεδρος της νεαρής δημοκρατίας εξελέγη ο καθηγητής Μαουμούλ Αμπντούλ Γκαγιούμ, που αντιμετώπισε προσπάθειες ανατροπής του το 1980 και το 1983 χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Η μικρή δημοκρατία είχε εξαιρετικά χαμηλό δείκτη εγκληματικότητας και βρισκόταν έξω από το πεδίο ανταγωνισμού των ισχυρών, διατηρώντας μια συμβολική δύναμη ασφάλειας με αστυνομικά κυρίως καθήκοντα. Το 1988 ένας επιχειρηματίας ονόματι Αμπντουλάχ Λουθουφί οργάνωσε νέο πραξικόπημα ανατροπής του Γκαγιούμ, προσλαμβάνοντας 60 μισθοφόρους από τη Λαϊκή Απελευθερωτική Οργάνωση των Ταμίλ-Ελάμ, της Σρι Λάνκα.
Οι τελευταίοι αποβιβάστηκαν με μυστικότητα ντυμένοι ως τουρίστες από ένα επιβατηγό πλοίο και παρέμειναν στην αφάνεια λαμβάνοντας θέσεις σε στρατηγικά σημεία στην πρωτεύουσα Μαλέ. Στις 3 Νοεμβρίου, κάπου 80 ακόμη μισθοφόροι, αποβιβάστηκαν από ταχύπλοα σκάφη εφορμώντας από ένα εμπορικό πλοίο που είχαν καταλάβει νωρίτερα.
Μαζί με τους πυρήνες των προηγουμένων κατέλαβαν το διεθνές αεροδρόμιο και σειρά κυβερνητικών κτιρίων, το λιμάνι και τους σταθμούς τηλεόρασης και ραδιοφώνου. Στη συνέχεια κινήθηκαν προς το προεδρικό μέγαρο κυκλώνοντάς το και προσπαθώντας να καταβάλλουν τους στρατώνες της Δύναμης Εθνικής Ασφαλείας που βρίσκονταν ακριβώς δίπλα. Ευτυχώς, οι φρουροί της τελευταίας αντιστάθηκαν παρά τον αιφνιδιασμό τους και δεν παρέδωσαν το οπλοστάσιο που είχαν στα χέρια τους. Δίνοντας έτσι χρόνο στους φρουρούς του προέδρου Γκαγιούμ να τον φυγαδέψουν.
Ο Γκαγιούμ ήρθε σε επαφή με τις πλησιέστερες ξένες δυνάμεις καλώντας σε επέμβαση και βοήθεια. Η Σρι Λάνκα, το Πακιστάν και η Σιγκαπούρη δήλωσαν αδυναμία να επέμβουν με τα μέσα που είχαν. Στη συνέχεια ο πρόεδρος απευθύνθηκε στη Σοβιετική Ένωση και στις ΗΠΑ. Η τελευταία απάντησε πως χρειαζόταν 2 με 3 μέρες για να αποστείλει δυνάμεις από την πλησιέστερη βάση της στο Ντιέγκο Γκαρσία, 1.000 χλμ. μακρυά, χρόνος που κρίθηκε υπερβολικά μεγάλος.
Ο Γκαγιούμ επικοινώνησε και με τη Βρετανίδα πρωθυπουργό Μάργκαρετ Θάτσερ που επίσης δήλωσε αδυναμία, συμβουλεύοντάς τον να ζητήσει τη συνδρομή της Ινδίας. Επιτέλους, η Ινδία ανταποκρίθηκε.
Εννέα μόλις ώρες μετά την κλήση του Γκαγιούμ, τμήματα αλεξιπτωτιστών της 50ής Ταξιαρχίας, του 6ου Τάγματος του Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών και του 17ου Τάγματος Πεδινού Πυροβολικού προσγειώθηκαν στο διεθνές αεροδρόμιο του Μαλέ στη νήσο Χουλχουλέ με αεροσκάφη Ilyushin Il-76 καταλαμβάνοντας το. Με περισσότερες ενισχύσεις να φτάνουν, οι Ινδοί αλεξιπτωτιστές πέρασαν με επιταγμένες λέμβους στη γειτονική νήσο και άρχισαν μεθοδικά να ανακαταλαμβάνουν τα δημόσια κτίρια. Πολλοί μισθοφόροι υποχώρησαν μην έχοντας βαρύ οπλισμό. Η τάξη αποκαταστάθηκε εντός μερικών ωρών και ο Γκαγιούμ διασώθηκε.
Η τελευταία πράξη της επιχείρησης ‘Cactus’, όπως ονομάστηκε, διαδραματίστηκε στη θάλασσα καθώς τα υπολείμματα των 150 περίπου μισθοφόρων κατέλαβαν ένα εμπορικό πλοίο και προσπάθησαν να επιστρέψουν στη Σρι Λάνκα. Το Ινδικό Ναυτικό κλήθηκε να επέμβει και οι φρεγάτες ‘Godavari’ και ‘Betwa’ κατέλαβαν το πλοίο μετά από σύντομη ανταλλαγή πυρών. Οι μισθοφόροι συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν ερήμην σε θάνατο από δικαστήρια των Μαλδιβών. Η ποινή μετατράπηκε το επόμενο έτος σε ισόβια δεσμά με επιμονή της Ινδίας, που παρέδωσε τους συλληφθέντες στη μικρή χώρα.
Η επιχείρηση ήταν η πρώτη αποστολή εκτός συνόρων της Ινδίας και συγκέντρωσε εγκωμιαστικά σχόλια. Ο πρόεδρος Γκαγιούμ θα παρέμενε στη θέση του για τα επόμενα 20 χρόνια, συμβάλλοντας σημαντικά στη σύσφιξη των Ινδο-Μαλδιβικών σχέσεων.
