Ο Αννίβας ο Καρχηδόνιος πετυχαίνει μια συντριπτική νίκη κατά των Ρωμαίων στην πεδιάδα της Πλακεντίας, στη δυτική όχθη του ποταμού Τρεβία στη βόρεια Ιταλία. Έχοντας 30.000 άνδρες και 37 πολεμικούς ελέφαντες, παρέσυρε τον Ρωμαίο ύπατο Τιβέριο Σεμπρόνιο σε μετωπική επίθεση και στη συνέχεια τον κύκλωσε με μια τρομερή σφαγή να ακολουθεί.
Ρώμη και Καρχηδόνα ήταν ανταγωνίστριες δυνάμεις για χρόνια στη δυτική Μεσόγειο. Ο Αννίβας είχε γαλουχηθεί από μικρό παιδί στο μίσος κατά των Ρωμαίων και μεγαλώνοντας εξελίχθηκε σε μεγάλο πολεμιστή και ικανότατο στρατηγό.
Το 218 π.Χ., Ρώμη και Καρχηδόνα βρέθηκαν ξανά αντιμέτωπες στο σύνορο του ποταμού Έβρου της Ιβηρικής χερσονήσου, όπου και οι δύο διατηρούσαν μεγάλες αποικίες. Ο Αννίβας, έμπειρος στρατηγός πλέον, οδήγησε έναν ισχυρό στρατό βόρεια του Έβρου, εισβάλλοντας στη Γαλατία μέσω των Πυρηναίων. Καθώς οι Ρωμαίοι αποπειράθηκαν να του φράξουν το δρόμο αποβιβαζόμενοι στη Μασσαλία, ο Αννίβας βάδισε βαθιά στο γαλατικό έδαφος και από εκεί σε έναν άθλο οργανωτικού θριάμβου διέσχισε με 25.000 πεζούς, 6.000 ιππείς και 37 πολεμικούς ελέφαντες τις Άλπεις, φθάνοντας στην Ιταλία μέσα σε δύο εβδομάδες.
Οι Ρωμαίοι, αν και αιφνιδιάστηκαν, προσπάθησαν να σταματήσουν τους Καρχηδονίους στον ποταμό Τιτσίνο (Ticinus) αλλά οι πειθαρχημένοι ελιγμοί των τελευταίων και η δράση του νουμιδικού ιππικού οδήγησαν σε καταστροφική ήττα, όπου τραυματίστηκε και ο ίδιος ο Ρωμαίος στρατηγός Σκιπίωνας. Με τους Ρωμαίους να υποχωρούν νότια της Πλακεντίας, οι Καρχηδόνιοι ελίχθηκαν σε συνάντηση μιας νέας ρωμαϊκής δύναμης που βάδιζε εναντίον τους από τη Ρώμη.
Η μάχη δόθηκε στους πρόποδες των λόφων κοντά στον ποταμό Τρεβία. Κάπου 30.000 Καρχηδόνιοι αντιμετώπιζαν όχι λιγότερους από 42.000 Ρωμαίους αλλά ο Αννίβας ήξερε πως είχε το πλεονέκτημα. Ο αντίπαλός του, Σκιπίων ήταν τραυματισμένος από την προηγούμενη μάχη και ο αντικαταστάτης του, Σεβρώνιος, που είχε αναλάβει την αρχηγία της νέας στρατιάς λόγω των διασυνδέσεών του, είχε ελάχιστη εμπειρία. Ο Αννίβας έστειλε και πάλι το σκληραγωγημένο νουμιδικό ιππικό να περάσει τον παγωμένο Τρεβία και να προκαλέσει τους Ρωμαίους, μια παγίδα που οι Ρωμαίοι έπεσαν μέσα. Ο Σεβρώνιος έστειλε τους άνδρες του να καταδιώξουν τους Νουμίδες οι οποίοι διέσχισαν ξανά το ποτάμι με τους Ρωμαίους στο κατόπι τους.
Έτσι, νηστικοί, βρεγμένοι και παγωμένοι από το κρύο του Δεκεμβρίου, οι Ρωμαίοι δέχτηκαν το βάρος της επίθεσης όλου του καρχηδονιακού στρατού, με μια βροχή από βέλη, ακόντια, σφονδύλους (βλήματα σφενδόνης) ακολουθούμενα από την κρούση του βαρέως πεζικού και των ελεφάντων. Αν και πολυάριθμοι, οι Ρωμαίοι στρατιώτες δεν μπόρεσαν να αντέξουν την πίεση και σε λίγη ώρα έσπασαν. Μια επέλαση ιππικού στα νώτα τους, τους αποτελείωσε με πολλούς να βρίσκουν καταφύγιο στο ποτάμι όπου πνίγηκαν κατά εκατοντάδες. Το 70% της ρωμαϊκής στρατιάς σκοτώθηκε ή τραυματίστηκε και οι υπόλοιποι διέφυγαν κακήν κακώς.
Λίγο αργότερα, ο Σκιπίωνας που επέστρεφε με τα υπολείμματα της δικής του στρατιάς μετά την ήττα στον Τιτσίνο, κατόρθωσε να ενωθεί με τους επιζήσαντες του Τρεβία και μαζί με τρεις επιπλέον λεγεώνες, που δεν συμμετείχαν στην εκστρατεία, αποτέλεσαν τον στρατό ανάσχεσης του Αννίβα.
Πανικόβλητοι από τις δύο ήττες, οι πολίτες της Ρώμης ανέμεναν τον Αννίβα στις πύλες της Ρώμης από μέρα σε μέρα (η έκφραση “Hannibal ante portas” παρέμεινε στο λεξιλόγιο των Ρωμαίων για αιώνες, δηλώνοντας την απελπισία και τον φόβο της επερχόμενης καταστροφής) αλλά οι Καρχηδόνιοι, έχοντας υποστεί μεγάλη φθορά και οι ίδιοι, δεν φάνηκαν ποτέ.
