Ο στρατός των Βουλγάρων καταστρέφει τον βυζαντινό σφάζοντας πολλούς, μεταξύ τους και τον ίδιο τον αυτοκράτορα, Νικηφόρο τον 1ο Λογοθέτη.
Καταγόμενος από τη δυτική Μικρά Ασία, ο Νικηφόρος κατόρθωσε να αναρριχηθεί από τον βαθμό του Λογοθέτη του Γενικού (υπουργός επί των Οικονομικών), στον αυτοκρατορικό θρόνο, συνωμοτώντας και εκθρονίζοντας την αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία, που η ίδια τον είχε αναδείξει.
Υπήρξε δυναμικός αυτοκράτορας και τολμηρός μεταρρυθμιστής αλλά κακός τακτικός διοικητής. Ο Νικηφόρος προσπάθησε να ξεφύγει από το άχθος των βουλγαρικών επιδρομών στα Βαλκάνια και τον φόρο προς τους Άραβες. Προέβη σε διοικητικές μεταρρυθμίσεις, δημιούργησε νέα θέματα, μετακίνησε ελληνικούς πληθυσμούς από την Μικρά Ασία για να ενισχύσει τα δοκιμαζόμενα Βαλκάνια και προσπάθησε να προασπίσει τα σύνορα με νέες συμμαχίες και το δημόσιο ταμείο με έσοδα. Η επιβολή νέων φόρων και η στρατολόγηση των νεαρών ανδρών για πολέμους, τον έκανε αντιδημοφιλή και κυρίως, έστρεψε τον κλήρο εναντίον του, αφού τον φορολόγησε και προσπάθησε να περιορίσει τη δύναμή του.
Προσπάθησε να συμπήξει συμμαχία με τη νέα δύναμη στην Ευρώπη, τους Φράγκους και τον Καρλομάγνο. Αλλά όταν ο τελευταίος ζήτησε να του αναγνωρίσει αυτοκρατορικά δικαιώματα, ο Νικηφόρος αρνήθηκε και στη συνέχεια ηττήθηκε από τους Φράγκους. Αρνήθηκε να πληρώσει φόρο στους Άραβες αλλά δεν κατάφερε να αντισταθεί σε έναν στρατό 140.000 ανδρών που βάδισε εναντίον του, καταλήγοντας να πληρώσει περισσότερα. Διέλυσε με πολιτικά μέσα μια οργανωμένη στάση του στρατηγού του Βαρδάνη ‘Τούρκου’ και πίστεψε πως όφειλε να καθοδηγεί ο ίδιος τα στρατεύματα στις εκστρατείες του.
Το 811 μ.Χ. οι Βυζαντινοί συγκέντρωσαν μια δύναμη 80.000 ανδρών, τακτικών, θεματικού στρατού, μισθοφόρων και βιαστικά επιστρατευμένων χωρικών, και βάδισαν κατά της καρδιάς του βασιλείου των Βουλγάρων. Οι τελευταίοι αποσύρθηκαν χωρίς να αντιπαραταχθούν στα αυτοκρατορικά στρατεύματα. Οι Βυζαντινοί μπήκαν βαθιά στα εδάφη που ήλεγχαν οι Βούλγαροι καταλαμβάνοντας πολλές πόλεις μεταξύ τους τη Σερδική (σημ. Σόφια) και λεηλατώντας την Πλίσκα, κέντρο της βουλγαρικής εξουσίας. Όσο έκαιγαν και κατέστρεφαν την πρωτεύουσά τους, οι Βούλγαροι έπιαναν τα ορεινά περάσματα που οδηγούσαν έξω από την επικράτειά τους. Υποχωρώντας οι Βυζαντινοί έπεσαν σε ενέδρα στο στενό ορεινό πέρασμα της Βαρμπίτσα και αποδεκατίστηκαν.
Ο Νικηφόρος σκοτώθηκε στη μάχη και ο βασιλιάς Κρούμος επαργύρωσε το κρανίο του που στο εξής χρησιμοποιούσε για κύπελλο κρασιού. Θα περνούσαν 150 χρόνια μέχρι να τολμήσουν οι Βυζαντινοί να αμφισβητήσουν σοβαρά την κυριαρχία των Βουλγάρων που θεμελίωσαν σε αυτήν την νίκη την αυτοκρατορία τους.
