Έχοντας αναλάβει νόμιμα από το 1933 την εξουσία στη Γερμανία, ο Χίτλερ ήθελε να περιορίσει τις πιο ανεξέλεγκτες συνιστώσες του ναζιστικού κόμματος, που είχαν σηκώσει και το μεγάλο βάρος των βίαιων ακτιβιστικών δράσεων του στην ταραγμένη χώρα.
Η αντίληψη αυτή αφορούσε κυρίως τον Ernst Röhm, σκληρό βετεράνο και επικεφαλής των Ταγμάτων Εφόδου (Sturmabteilungen, SA), της παραστρατιωτικής οργάνωσης των «φαιοχιτώνων», που συγκρούονταν για χρόνια με τους αντιπάλους του ναζιστικού κόμματος με φιλοδοξία την ένοπλη ανατροπή του καθεστώτος.
Η αλλαγή τακτικής του Χίτλερ για περισσότερη “νομιμοφάνεια” κινήσεων όταν έγινε καγκελάριος, θεωρήθηκε προδοσία από τον φιλόδοξο Röhm, που σχεδίαζε την ανατροπή του ή έστω το διαμοιρασμό της εξουσίας μαζί του. Ο Χίτλερ, όμως, κινήθηκε πρώτος.
Η «νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών» ή αλλιώς επιχείρηση «Κολιμπρί» (Unternehmen Kolibri) ήταν η αιφνιδιαστική σύλληψη όλων των ηγετικών μελών των SA, μαζί και του ίδιου του Röhm, αλλά και χρυσή ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν λογαριασμοί εντός του ναζιστικού κόμματος. Μέχρι τις 2 Ιουλίου 1934 είχαν εκκαθαριστεί σε εκτελέσεις όχι μόνο η ηγεσία των SA αλλά και οι διαφωνούντες εντός του κόμματος και ιδίως η αριστερή πτέρυγα υπό τον Γκέοργκ Στράσσερ.
Πλέον, νέα ισχυρή φράξια εντός του Ναζιστικού κόμματος θα είναι τα Σώματα Προστασίας (Schutzstaffel) τα SS, του Χάινριχ Χίμμλερ, που από ολιγομελής σωματοφυλακή του Χίτλερ,, θα εξελιχθεί σε αδιαφιλονίκητο κράτος–εν–κράτει.
