Ξεκινά η πρώτη Σερβική Επανάσταση, αρχικά ως εξέγερση κατά εξωμοτών γενιτσάρων και κατόπιν ως εθνικοαπελευθερωτική κίνηση. Ήδη από το 1801 Γενίτσαροι είχαν δολοφονήσει τον τοπικό Βεζύρη και διοικούσαν αυτόνομα το Σατζάκι της Σμεντέρεβο (η σημερινή Σερβία), αψηφώντας τον Σουλτάνο. Φοβούμενοι για την εξουσία τους, σκότωσαν πολλούς Σέρβους άρχοντες ξεσηκώνοντας κύματα δυσαρέσκειας. Οι Σέρβοι εξέλεξαν τον Γιώργη Πέτροβιτς, γνωστό ως Καραγιώργη, για να ηγηθεί της επανάστασης, που εύκολα ανέτρεψε τους διεφθαρμένους Γενίτσαρους.
Ο Σουλτάνος διέταξε όλα τα γειτονικά πασαλίκια να συντρίψουν την εξέγερση αλλά η μαχητικότητα των Σέρβων τους χάρισε πολλές νίκες. Ο Καραγιώργης απέδωσε εκ νέου παλιά προνόμια στους Σέρβους, μείωσε τη φορολογία και ίδρυσε βουλευτήριο.
Προδόθηκε όμως από τους τοπικούς δούκες, που πίστευαν ότι μετατρεπόταν σε τύραννο που θα περιόριζε τις εξουσίες τους και σκοτώθηκε από συμπατριώτες του. Το 1813, με τη λήξη του Ρωσοτουρκικού πολέμου και την παύση της ρωσικής βοήθειας, οι Τούρκοι επέστρεψαν με ισχυρό στρατό και αποκατέστησαν την εξουσία τους στην Σερβία, διαλύοντας την επανάσταση.
