Το πιο διάσημο σκούτερ όλων των εποχών έχει βγει σε πολλά μοντέλα και χρώματα όμως αυτό εδώ… σίγουρα ξεχώριζε –και όχι επειδή ήταν βαμμένο στο πράσινο του Στρατού. Άλλωστε πόσες φορές έχετε δει Vespa με ΠΑΟ των 75 χιλιοστών; Και μάλιστα αερομεταφερόμενη;
Η ιδέα μιας «Βέσπας» με αντιαρματική γροθιά ανήκει στους Γάλλους και ήταν αφοπλιστικά απλή. Έχοντας να αντιμετωπίσει την δεκαετία του ’50 ανταρτοπόλεμο στις αποικίες της Αλγερίας και της Ινδοκίνας, ο γαλλικός Στρατός σκέφτηκε να εξοπλίσει τα ελαφρά αυτά σκούτερ με ένα Πυροβόλο Άνευ Οπισθοδρομήσεως Μ20 προσδίδοντας ισχύ πυρός στις αερομεταφερόμενες δυνάμεις (troupes aéroportées) και ευελιξία.
Η Vespa 150 TAP διέθετε δίχρονο κινητήρα 150 cc της γαλλικής ACMA (Ateliers de Construction de Motocycles et Automobiles) βασισμένο στον αντίστοιχο της Vespa 125 αλλά ελαφρώς διαφορετικό από το εργοστασιακό μοτέρ καθώς και ενισχυμένο πλαίσιο για την μεταφορά του όπλου. Κατά τα άλλα η αίσθηση οδήγησης ήταν ίδια, με την μεγίστη ταχύτητα να φθάνει τα 60 χλμ/ώρα.
Σχεδιασμένη να ρίπτεται με αλεξίπτωτο, μετά την προσγείωση στην Ζώνη Ρίψης ο αναβάτης φόρτωνε στο δίκυκλο το αντιαρματικό και… αυτό ήταν. Εξοπλισμένη με ΠΑΟ η Vespa έδειχνε παράξενη αλλά το πράγμα δεν ήταν καθόλου αστείο.
Αν και το Μ20 ήταν συγκριτικά πιο ελαφρύ από ένα «κανονικό» πυροβόλο των 75 χιλ. η κεφαλή ΗΕΑΤ των βλημάτων που έριχνε μπορούσε κάλλιστα να διατρήσει 100 χιλ. θωράκισης ή να κάνει σκόνη καταφύγια ανταρτών. Τα επιπλέον δε μεταφερόμενα βλήματα έκαναν την «Σφήκα» αρκούντως επικίνδυνη.
Σημειωτέον ότι η Vespa δεν έβαλλε εν κινήσει, απλώς μετέφερε το όπλο το οποίο για να βάλλει τοποθετείτο σε τρίποδο πολυβόλου Browning M1917. Η βολή εν κινήσει προφανώς θα ήταν προβληματική, τόσο λόγω της δυσκολίας χειρισμού του σκούτερ –ο όρος «άνευ οπισθοδρομήσεως» εδώ είναι σχετικός– όσο και έλλειψης κατάλληλων σκοπευτικών.
Σε επιχειρήσεις τα σκούτερ θα ρίπτοντο ανά ζεύγη –ένα έφερε το όπλο, το άλλο τα πυρομαχικά. Η διμελής ομάδα είχε επίσης στην διάθεσή της και από ένα εφεδρικό κάνιστρο καυσίμου.
Η ACMA κατασκεύασε 500-600 στρατιωτικές «Βέσπες» με κόστος περίπου 500 δολ. έκαστη σε δύο φάσεις παραγωγής, το 1956 και το 1959. Σήμερα μια από αυτές βρίσκεται… δικαιωματικά, ελέω πυροβόλου, ανάμεσα στα χαλύβδινα τέρατα που εκτίθενται στο γαλλικό Μουσείο Αρμάτων (Musée des Blindés) στο Saumur.
Αλέξανδρος Θεολόγου
‘Bazooka Vespa’: Η «Σφήκα» με το αντιαρματικό κεντρί
