Το Yer-2ON ήταν ένα ακόμη δημιούργημα του Vladimir Grigoryevich Εrmolaev που σχεδιάστηκε επί τη βάσει του προϋπάρχοντος βομβαρδιστικού Εr-2. Προοριζόταν να εκπληρώσει το ρόλο του μεταφορέως κυβερνητικών προσώπων από και προς τις συναντήσεις τους εντός ή εκτός της Σοβιετικής Ενώσεως. Λίγο μετά το θάνατο του Εrmolayev την τελευταία ημέρα του 1944 από τύφο, το γραφείο σχεδιασμού του ενσωματώθηκε σε εκείνο του Pavel Sukhoi όπου συνέχισε και αποπεράτωσε το project. Παρά το γεγονός του ότι οι πρώτες εντυπώσεις από τις επιδόσεις του αεροσκάφους ήταν θετικές, το πρόγραμμα του Εr-2ON θα ακυρωθεί τελικώς, λόγω της ανάγκης του σχεδιαστού να συγκεντρώσει πόρους για άλλα projects με τον τερματισμό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι, τα τρία κατασκευασθέντα Εr-2ON έμελλε να μη χρησιμοποιηθούν ποτέ και πιθανώς αποσυναρμολογήθηκαν κάποια στιγμή μετά το 1945.
Οι διπλωματικές επαφές των συμμαχικών χωρών κατά τη διάρκεια του πολέμου έπαιξαν κι αυτές έναν καθοριστικό ρόλο στην ήττα των δυνάμεων του Άξονος. Με τις αυξανόμενες επιτυχίες των Συμμάχων, εντατικοποιούνταν και οι συναντήσεις μεταξύ εκπροσώπων από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Σοβιετική Ένωση και το Ηνωμένο Βασίλειο για να συζητηθούν τα κατοπινά σχέδια μάχης, αλλά και το μέλλον της Ευρώπης. Για τη συμμετοχή της σε τέτοιες επικοινωνίες υψηλού επιπέδου, η σοβιετική κυβέρνηση συνειδητοποίησε την ανάγκη δημιουργίας ενός επιβατικού μακράς εμβελείας με δυνατότητα φιλοξενίας 10 έως 12 ατόμων, λαμβάνοντας παραλλήλως υπόψιν και έτερες παραμέτρους, όπως την άνεσή τους, την αξιοπιστία πτήσης και την εμβέλεια 4.000 έως 5.000 χλμ.
Κατόπιν αιτήματος του ιδίου του Στάλιν για ένα αεροσκάφος που πληρούσε αυτές τις αξιώσεις, πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 1944 συνάντηση μεταξύ κυβερνητικών αξιωματούχων και ανωτάτων στελεχών της Πολεμικής Αεροπορίας, όπου συζητήθηκε η περίπτωση μετατροπής υπαρχόντων βομβαρδιστικών σε πολιτικούς μεταφορείς. Έτσι, όχι μόνο θα εξοικονομείτο χρόνος, αλλά θα υπήρχε και το πλεονέκτημα της χρήσεως του ιδίου πλαισίου. Τελικώς επιλέγη για μετατροπή το Εr-2 με τους υδρόψυκτους δωδεκακύλινδρους Charomskiy ACh-30B. Το παράδοξο της υποθέσεως είναι πως το βομβαρδιστικό Er-2 προέκυψε από το επιβατικό Stal-7 του Roberto L. Bartini.
Λίγο αφότου το NKAP (Λαϊκή Επιτροπεία για την Αεροπορική Βιομηχανία) ενέκρινε την εντολή Νο.351 στις 23 Μαΐου του 1944, ο Εrmolaev ξεκίνησε τις απαιτούμενες εργασίες μετατροπής του στρατιωτικού δημιουργήματός του σε πολιτικό. Στην ομιλία του στο NKAP εκείνη την ημέρα, υποσχέθηκε πως το αποτέλεσμα θα ήταν έτοιμο για αξιολόγηση έως τις 15 Νοεμβρίου και θα έφερε την ονομασία Er-2ON (Osoboye Naznachenie: Ειδικός Σκοπός). Με το μεγαλύτερο μέρος της βασικής εργασίας να έχει ήδη ολοκληρωθεί, τα σχέδια μετατροπής είχαν ετοιμαστεί μέχρι τον Αύγουστο. Aκολούθησε η εξέτασή τους στις 28 Αυγούστου και εγκρίθηκε τελικώς για παραγωγή.
Η διαφορά μεταξύ του Er-2ON και της βομβαρδιστικής εκδόσεως ήταν η αφαίρεση όλου του οπλισμού και η αντικατάσταση της καταπακτής βομβών με καμπίνα που θα μπορούσε να φιλοξενήσει 9 άτομα και μια αεροσυνοδό. Όλα τα σχετικά τεχνικά σχέδια στάλθηκαν για την υλοποίηση των τροποποιήσεων στο εργοστάσιο Νο.39, στην Περιφέρεια Ιρκούτσκ. Συνολικά τέσσερα Er-2 παραγγέλθηκαν για μετατροπή, αλλά η καθ’αυτή παραγωγική διαδικασία είχε να αντιμετωπίσει δυσκολίες, διότι οι πετρελαιοκίνητοι Charomskiy ACh-30B που κατασκευάστηκαν στο εργοστάσιο No.500 βρέθηκαν να έχουν ελαττώματα που έχρηζαν αμέσου διορθώσεως. Ως εκ τούτου, το έργο τέθηκε σε αναμονή για σημαντικό χρονικό διάστημα.
Στις 31 Δεκεμβρίου, ο Εrmolaev πέθανε, οπότε τα σχέδια μεταφέρθηκαν στο τεχνικό γραφείο του Sukhoi, όπου το project ανετέθη στον μηχανικό N.V. Sinelnikov. Όταν τα προβλήματα των κινητήρων απεκαταστάθησαν, τρία Εr-2 ετοιμάστηκαν να μετατραπούν σε Εr-2ON, αλλά είναι άγνωστο πότε ακριβώς ολοκληρώθηκε το πρώτο (σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές, αυτό έγινε στα τέλη Δεκεμβρίου). Η παρθενική πτήση πιθανότατα έλαβε χώρα κάποια στιγμή το Φεβρουάριο του 1945. Στην αξιολόγηση φάνηκε πως το Yer-2ON ήταν μπορούσε να καλύψει απόσταση 3.230 μιλίων (5.200 χλμ.), να πιάσει τελική ταχύτητα 270 μιλίων την ώρα (435 χλμ.) και να ανέλθει σε ύψος 19.700 ποδιών (6.000 μέτρα).
Στις 16 Απριλίου, το πρώτο Yer-2ON πραγματοποίησε μια πτήση ρεκόρ χωρίς στάση από το αεροδρόμιο του εργοστασίου του Ιρκούτσκ στην Ανατολική Σιβηρία προς τη Μόσχα. Αυτή καλύφθηκε σε χρόνο 15,5 ωρών, διανύοντας μια απόσταση περίπου 4.200 χλμ. Η επομένη πτήση έγινε στα τέλη του μηνός με το δεύτερο αεροσκάφος που είχε ήδη ετοιμαστεί. Οι συνθήκες, οι πιλότοι, η απόσταση και το φορτίο των δεξαμενών ήταν όλα ίδια. Το ενδιαφέρον είναι πως και οι δύο πτήσεις ολοκληρώθηκαν με αρκετό καύσιμο για τέσσερις ακόμη ώρες, επιβεβαιώνοντας έτσι τις μεγάλες δυνατότητες μακράς εμβελείας του Er-2ON. Ένα τρίτο Yer-2ON κατασκευάστηκε, αλλά οι λεπτομέρειες των δοκιμών του είναι άγνωστες. Ίσως ακολούθησε κι ένα τέταρτο στις 10 Μαΐου 1945, αλλά αυτό δεν είναι απολύτως εξακριβωμένο.
Παρά το γεγονός ότι το Εr-2ON είχε σχετικά καλή απόδοση και πέρασε επιτυχώς τις πτητικές εργοστασιακές δοκιμές, δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ για τον επιδιωκόμενο ρόλο της μεταφοράς κυβερνητικών στελεχών. Ο λόγος εμφανώς είχε να κάνει με την προτεραιότητα που δόθηκε σε άλλα projects από το γραφείο σχεδιασμού του Sukhoi. Το αποτέλεσμα πάντως ήταν η ακύρωση του προγράμματος. Φημολογείτο πως ο Στάλιν είχε αεροφοβία, γιαυτό η διακοπή του project δεν είχε συνέπειες για τον Sukhoi.
