«Το Ναυτικό αποκαλύπτει ότι χρησιμοποίησε για πρώτη φορά σε πολεμικές επιχειρήσεις βομβαρδιστικά ρομπότ. Ένας απροσδιόριστος αριθμός παρωχημένων Hellcats, μεταφέροντας έκαστο μια βόμβα ενός τόννου, πέταξαν 150 μίλια από το αεροπλανοφόρο Boxer ως την Βόρειο Κορέα πέφτοντας πάνω σε ένα ηλεκτρικό εργοστάσιο, μια γέφυρα και στην είσοδο ενός τούνελ.
Τα αεροσκάφη ελέγχονταν από απόρρητα ηλεκτρονικά στο εσωτερικό και στις επιφάνειες ελέγχου τους και στον αέρα, ένας ελεγκτής σε ένα «μητρικό» σκάφος –Α2D Skyraider– ανέλαβε να πετάξει τα αεροπλάνα ως τους στόχους τους. Η επίσημη αναφορά επικαλείται δηλώσεις σύμφωνα με τις οποίες τα αεροπλάνα ρομπότ ήταν ιδανικά για πτήσεις σε περιοχές ισχυρά προστατευμένες από αντιαεροπορικά όπλα και μαχητικά…»
Έτσι περιγράφει δημοσίευμα εποχής την πρώτη stand-off επίθεση του πολέμου στην Κορέα. Οι πρώτοι «πύραυλοι cruise» στην ιστορία ήταν έξι παλιά Hellcats, τροποποιημένα ως τηλεκατευθυνόμενες ιπτάμενες βόμβες για πλήγματα κατά πολύ σημαντικών και πολύ καλά προστατευμένων στόχων για κανονικές επιθέσεις. Αυτές οι αποστολές αυτοκτονίας για επανδρωμένα αεροσκάφη ήταν κομμένες και ραμμένες για τα drones της Μονάδας Κατευθυνομένων Βλημάτων GMU-90.
Bridge busting με τηλεκατευθυνόμενες «ιπτάμενες βόμβες»
Η ιδέα ήταν αφοπλιστικά απλή. Φορτωμένα με μια βόμβα των 2.000 λιβρών από την οποία είχαν αφαιρεθεί τα σταθεροποιητικά πτερύγια, τα αεροσκάφη θα πετούσαν χωρίς πιλότο προς τον στόχο τους (εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, γέφυρες και σιδηροδρομικές σήραγγες) τηλεχειριζόμενα από ένα AD-2Q ή ΑD-4D Skyraider της Μοίρας VC-35 σε ρόλο controller. Η τελική στόχευση θα γινόταν τηλεοπτικώς μέσω ενός ατρακτιδίου εφοδιασμένου με κάμερα κάτω από την δεξιά πτέρυγα και το πλήρωμα του Skyraider θα έριχνε το αεροπλάνο-βόμβα στον στόχο από απόσταση, χωρίς να κινδυνεύσει κανείς –η επιτομή μιας stand-off attack στις αρχές της δεκαετίας του 50…
Οι δοκιμές με τηλεκατευθυνόμενα F6F-5K της Μοίρας VU-3K οδήγησαν στην δημιουργία της Guided Missile Unit 90, της μονάδας που θα αναλάμβανε να εκτελέσει τις πρώτες «ρομποτικές επιθέσεις» του αμερικανικού Ναυτικού υπό επιχειρησιακές συνθήκες. Έξι ειδικά εξοπλισμένα αεροσκάφη του τύπου που έφεραν στο ρύγχος τα διακριτικά V1 έως V6 εξαπολύθηκαν από το αεροπλανοφόρο USS Boxer (CV-21) εναντίον βορειοκορεατικών στόχων υψηλής αξίας κατά το διάστημα 28 Αυγούστου – 2 Σεπτεμβρίου 1952 ωστόσο τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα.
Από τις έξι επιθέσεις, μόνο αυτή κατά της σιδηροδρομικής γέφυρας στο Hungnam ήταν επιτυχής, τέσσερεις αστόχησαν και μια αποστολή ματαιώθηκε. Επίσης, η ραδιοζεύξη μεταξύ drone και αεροσκάφους-controller ήταν επιρρεπής σε παρεμβολές ή παρουσίαζε διακοπές αλλά το δόγμα της επίθεσης από απόσταση για την ελαχιστοποίηση του ρίσκου για τα φίλια πληρώματα είχε αρχίσει να σχηματίζεται. Τα επόμενα χρόνια, οι πύραυλοι θα γίνονταν όλο και πιο ισχυροί και «έξυπνοι» όμως την αρχή την είχαν κάνει μερικά παλιά ελικοφόρα καταδιωκτικά του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Αλέξανδρος Θεολόγου
Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στις 18 Μαΐου 2018