Βαρειά πυροβόλα εν δράσει, άρματα μάχης με συνοδεία πεζικού και φορτωμένα F4U-4B Corsair των Πεζοναυτών έτοιμα να απονηωθούν από κάποιο αμερικανικό αεροπλανοφόρο για νυχτερινή προσβολή στόχων εδάφους είναι μερικές από τις εικόνες του «Ξεχασμένου Πολέμου» της Κορέας που απέκτησαν χρώμα, όπως τις είδαν όσοι πολέμησαν σε αυτόν.
Στις φωτογραφίες ξετυλίγονται σκηνές από την απόβαση στην Ιντσόν –μια εμπνευσμένη κίνηση του Στρατηγού Μακάρθουρ που ανέτρεψε την δυσμενή για τους Αμερικανούς πορεία του πολέμου– στρατιώτες να επιβιβάζονται σε ελικόπτερα H-19 σηματοδοτώντας την πρώτη ευρείας κλίμακας εμπλοκή του ελικοπτέρου σε πολεμικές επιχειρήσεις ως μέσου εκτέλεσης ελιγμών, κατάκοπους άνδρες να προελαύνουν στο παγωμένο τοπίο βορείως του 38ου Παραλλήλου που χωρίζει ακόμη και σήμερα τις δύο Κορέες, η φρίκη του Chosin Reservoir…
Σε μια άλλη, άνδρες της αερομεταφερόμενης Ομάδας Μάχης ‘Rakkasans’ (187th Regimental Combat Team) επιβιβάζονται σε μεταγωγικό C-119 Flying Boxcar του 314th Troop Carrier Group στο αεροδρόμιο Κ-14 (Kimpo) της Σεούλ για μια από αέρος επίθεση στις βορειοκορεατικές πόλεις Σουκτσόν και Σουντσόν, 48 χλμ βορείως της Πιόνγκγιάνγκ. Αντικειμενικός σκοπός της ρίψης αλεξιπτωτιστών πίσω από τις εχθρικές γραμμές ήταν να αποκόψουν την υποχώρηση περίπου 30.000 Βορειοκορεατών και η διάσωση των Αμερικανών αιχμαλώτων που πιστεύετο ότι ήταν μαζί τους.
Η επιχείρηση έλαβε χώρα στις 20 Οκτωβρίου 1950 και ήταν η πρώτη ρίψη αερομεταφερόμενων δυνάμεων από C-119 και η πρώτη φορά που εκτελείτο ρίψη βαρέως εξοπλισμού από μεταγωγικά πάνω από εχθρική περιοχή. Ερρίφθησαν 4.000 άνδρες και 600 τόννοι υλικού και εφοδίων, συμπεριλαμβανομένων δώδεκα οβιδοβόλων των 105 χιλ., τριάντα εννέα τζιπ, τριάντα οκτώ ρυμουλκούμενων (1/4 τόννου), τεσσάρων βαρέων αντιαεροπορικών πυροβόλων των 90 χιλ., τεσσάρων οχημάτων 3/4 τόννου, καθώς και πυρομαχικά, καύσιμα, νερό, τρόφιμα και άλλα εφόδια. Ο πόλεμος μόλις άρχιζε.
Σαν να μην έφθαναν τα στίφη των Κινέζων που μπήκαν στον πόλεμο, το κορεατικό κλίμα –αφόρητο ψύχος τον χειμώνα, υγρή, αποπνικτική ζέστη το καλοκαίρι και στο ενδιάμεσο εναλλαγές λάσπης και σκόνης– έκανε τις χερσαίες και αεροπορικές επιχειρήσεις ακόμη πιο δύσκολες. Τα αεροδρόμια άλλαζαν μορφή ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες ενώ στα προκεχωρημένα φυλάκια τα πρόχειρα καταλύματα προσέφεραν μια (στοιχειώδη) προστασία στους στρατιώτες από τον καιρό αλλά όχι τον χειμώνα και σίγουρα όχι από τις οβίδες του εχθρού.
Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες του πολέμου «ζωντάνεψαν» χάρη στην ψηφιακή επιχρωμάτωσή τους από παθιασμένους ερασιτέχνες σαν τον συνταξιούχο ηλεκτρολόγο Royston Leonard από το Κάρντιφ της Ουαλίας, τον Doug Banks και άλλους. Ο «Ξεχασμένος Πόλεμος» της Κορέας είχε περισσότερους από δύο εκατομμύρια νεκρούς και διήρκεσε από τις 25 Ιουνίου 1950 έως τις 27 Ιουλίου 1953 που υπεγράφη η ανακωχή στο Πανμουντζόμ. Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες στοίχισε 67 δισεκατομμύρια δολάρια, 33.000 νεκρούς και 103.284 τραυματίες.
Σημειωτέον ότι στο Πανμουντζόμ υπεγράφη ανακωχή, όχι συνθηκολόγηση ή ειρηνευτική συμφωνία. Αυτό σημαίνει ότι ουσιαστικά η Κορεατική Χερσόνησος παραμένει σε εμπόλεμη κατάσταση, γι’ αυτό και όλοι φοβούνται την θρυαλλίδα που μπορεί να βάλει φωτιά στην εύθραυστη ηρεμία στην «Χώρα της Πρωϊνής Γαλήνης». Περίπου 7.800 είναι ακόμη αγνοούμενοι. Αυτές οι φωτογραφίες εξηγούν γιατί.
Αλέξανδρος Θεολόγου
Κορέα: Τα Χρώματα του Πολέμου (φωτογραφίες)
