Η μέθοδος θυμίζει σκηνή από ταινία του Τζέιμς Μποντ και δικαίως αφού ο εμπνευστής του συστήματος περισυλλογής STARS το σχεδίασε στις αρχές της δεκαετίας του ’50 για τις μυστικές υπηρεσίες. Το σύστημα STARS (Surface To Air Recovery System) ή σύστημα περισυλλογής Fulton, όπως είναι επίσης γνωστό, επέτρεπε την επιβίβαση ενός ατόμου από το έδαφος σε αεροπλάνο εν πτήσει καθιστώντας το ιδανικό για την περισυλλογή πρακτόρων αλλά και επειγόντων υλικών ή ναυαγών υπό συνθήκες ακατάλληλες για προσγείωση αεροσκάφους.
Σήμερα, τα ελικόπτερα ειδικών επιχειρήσεων όπως τα ΜΗ-47 SOAR διαθέτουν ακτίνα δράσης που ώθησε το σύστημα Fulton στην αποστρατεία όμως στην εποχή του το STARS προκάλεσε αίσθηση. Το άτομο που επρόκειτο να… αναληφθεί εις τους ουρανούς φορούσε μια φόρμα υψηλής ορατότητας εφοδιασμένη με ειδικούς ιμάντες ενώ ένα μικρό αερόστατο ηλίου ανυψωνόταν μαζί με έναν ιμάντα 450 ποδών (136,5 μέτρων) προσδεδεμένο κι ασφαλισμένο στην «στολή» περισυλλογής.
Πετώντας χαμηλά με 150 μίλια, ένα αεροσκάφος Ειδικών Επιχειρήσεων MC-130E Combat Talon I ανέπτυσσε την αρπάγη σχήματος ‘V’ που έφερε στο τροποποιημένο ρύγχος, με τον πιλότο να «σημαδεύει» τον κατακόρυφο ιμάντα μπροστά του. Για περισυλλογές κατά την διάρκεια της ημέρας ο ιμάντας έφερε κόκκινα σημαιάκια που τον έκαναν πιο ευδιάκριτο. Αν η επιχείρηση γινόταν νύκτα, την ίδια δουλειά έκαναν μικρά φώτα.
Το αεροπλάνο άρπαζε στο ρύγχος του τον ιμάντα και σε δευτερόλεπτα ο άνδρας στο έδαφος βρισκόταν να «πετάει». Ένας μηχανισμός στην βάση της αρπάγης αναλάμβανε τον αποχωρισμό του αεροστάτου και το πλήρωμα στην καμπίνα του μεταγωγικού μάζευε με ένα ειδικά τοποθετημένο σύστημα βαρούλκου τον ιμάντα –και τον δεμένο σε αυτόν άνθρωπο – και σε λίγα λεπτά μετά την σύντομη solo «πτήση» του ο VIP επιβάτης βρισκόταν μέσα στο αεροπλάνο.
Το κιτ περισυλλογής του συστήματος Fulton μπορούσε να ριχτεί στον χρήστη με αλεξίπτωτο και επέτρεπε την απομάκρυνση ενός ή δύο ατόμων. Σχεδιασμένο από τον εφευρέτη Robert Edison Fulton Jr. για λογαριασμό της CIA υπό την ονομασία Skyhook, το STARS χρησιμοποιήθηκε από την αμερικανική Αεροπορία μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και ουσιαστικά αποτελούσε εξέλιξη ενός παρόμοιου συστήματος που είχε δοκιμαστεί από Αμερικανούς και Βρετανούς κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Αντί για μπαλόνι, δύο κοντάρια στο έδαφος –δεξιά κι αριστερά του ατόμου που θα περισυλλεγόταν– ενωμένα με έναν ιμάντα στην κορυφή τους, περίμεναν το χαμηλά ιπτάμενο αεροσκάφος (συνήθως ένα C-47 Ντακότα) να «αρπάξει» με ένα άγκιστρο τον ιμάντα που ήταν προσδεδεμένος σε αυτόν που παρελάμβανε. Η μεταπολεμική εξελιγμένη έκδοση ήταν πιο πρακτική ωστόσο δεν έπαυε να είναι επικίνδυνη σε περίπτωση που κάτι δεν πήγαινε καλά.
Οποιοδήποτε πρόβλημα με τον ιμάντα κατά την περισυλλογή μπορούσε να οδηγήσει σε σοβαρό τραυματισμό ή ακόμη και στον θάνατο του «επιβάτη» –και τέτοια περιστατικά είχαν συμβεί. Επίσης αύξανε την οπισθέλκουσα για το αεροσκάφος φορέα (HC-130H, MC-130E). Όταν το σύστημα καταργήθηκε, ο εξοπλισμός STAR αφαιρέθηκε από τα αεροσκάφη Combat Talon και αποθηκεύτηκε, με το σκεπτικό ότι εάν προέκυπτε ανάγκη μπορούσε να τοποθετηθεί εκ νέου. Ποτέ δεν ξέρει κανείς.
Αλέξανδρος Θεολόγου
MC-130 STARS: Επιβίβαση σε αεροπλάνο εν πτήσει με… στυλ
