Οι κατασκοπευτικές πτήσεις πάνω από την ΕΣΣΔ και όχι μόνο ξεκίνησαν πριν καλά καλά την έναρξη του ίδιου του Ψυχρού Πολέμου και το ζητούμενο ήταν πάντα “μυστικότητα” και “διάρκεια” στις πτήσεις. Αρχικά, οι υπηρεσίες πληροφοριών των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν βομβαρδιστικά ή αεροσκάφη περιπολίας αλλά σύντομα σχεδίασαν ειδικά αεροσκάφη κατασκοπίας για επιχειρήσεις αυτού τυο είδους.
Για να επεκτείνει ακόμα περισσότερο την ακτίνα δράσης των αεροσκαφών της η CIA ζήτησε τη βοήθεια του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού για να μπορεί να εξαπολύσει τα ειδικής διαμόρφωσης αεροσκάφη U-2 από καταστρώματα αεροπλανοφόρων.
Το φιλόδοξο αυτό πρόγραμμα, που έλαβε την κωδική ονομασία “Whale Tale” ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1963, όταν ο πιλότος δοκιμών της CIA Bob Schumacher απονήωσε για πρώτη φορά το U-2 του από το κατάστρωμα του αεροπλανοφόρου USS Kitty Hawk έξω από το λιμάνι του San Diego.
Αν και η απονήωση ήταν επιτυχής, ο Schumacher λίγο έλειψε να σκοτωθεί κατά την φάση της προσνήωσης. Το U-2 είναι ένα αεροσκάφος ιδιαίτερων χαρακτηριστικών ικανό να πετά σε σχεδόν εξωατμοσφαρικά ύψη αλλά για αυτόν τον λόγο είναι και πολύ απρόβλεπτο και δύσκολο στον χειρισμό. Εκτελώντας μια διαδικασία σε συνθήκες που δεν προβλέπονταν από τον αρχικό σχεδιασμό του (προσνήωση σε κατάστρωμα πλοίου που δεν παραμένει απόλυτα σταθερό από τους κυματισμούς, ισχυρά πλευρικά ρεύματα, περιορισμένο χώρο) το άκρο της μιας πτέρυγας ακούμπησε στο κατάστρωμα καθώς το αεροσκάφος προσνηωνόταν.
Χρειάστηκε να επιστρατευτούν η μεγάλη εμπειρία και ικανότητες του Schumacher για να κατορθώσει το αεροσκάφος να σηκωθεί και πάλι στον αέρα και να μην συντριβεί στο κατάστρωμα του :Kitty Hawk”.
Παρά την παραλίγο τραγωδία, το πρόγραμμα συνεχίστηκε και τρία U-2A τροποποιήθηκαν κατάλληλα για τον σκοπό, λαμβάνοντας ενισχυμένα σκέλη προσγείωσης, γάντζο για το συρματόσχοινο ανάσχεσης και ειδικά αερόφρενα για τη μείωση της ταχύτητας προσέγγισης κατά τη φάση προσνήωσης. Η άτρακτος των αεροσκαφών ενισχύθηκε κατάλληλα για να αντέξει τις προκλήσεις της βαριάς προσνήωσης. Την ίδια στιγμή, ο Schumacher και μερικοί ακόμα συνάδελφοί του “ακόνιζαν” τις ικανότητες προσνήωσης με Τ-2 Buckeye στο κατάστρωμα του USS Lexington.
Οι πιλότοι της CIA ήταν ήδη δοκιμασμένοι και εξαιρετικοί χειριστές ειδικά επιλεγμένοι για τις ικανότητές τους να πετούν το πιο δύσκολο ίσως αεροισκάφος σε υπηρεσία. Παρόλα αυτά, μια ομάδα έλαβε μέρος στο πρόγραμμα εκπαίδευσης ναυτικής αεροπορίας στα κέντρα του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ στην Pensacola και στο Monterey. Μέχρι τον Φεβρουάριο του 1964 δύο ομάδες είχαν εκπαιδευτεί για τις ιδιαίτερότητες της πτήσεις από και προς αεροπλανοφόρα και το USS Ranger έλαβε θέση ανοιχτά της Νότιας Καλιφόρνια για την εκτέλεση νέου κύκλου δοκιμών.
Στις 2 Μαρτίου 1964, ο Schumacher κατόρθωσε να απονηώσει το μεγάλο αεροσκάφος από το κατάστρωμα μέσα σε 98 μέτρα με τη χρήση του καταπέλτη εντυπωσιάζοντας όλους τους παρισταμένους αλλά ο βετεράνος πιλότος, ίσως ενθυμούμενος το πάθημα της τελευταίας φοράς, απέφυγε να προκαλέσει και πάλι την τύχη του. Το U-2 πραγματοποίησε ένα touch-and-go πάνω στο κατάστρωμα του “Ranger” και ο χειριστής του το προσγείωσε στο αεροδρόμιο της Lockheed στο Burbank. Το πείραμα όμως είχε πετύχει: η Dragon Lady μπορούσε τουλάχιστον να απονηωθεί.
Η πρώτη προσνήωση είχε τα απρόοπτά της: καθώς το πρώτο τροποποιημένο αεροσκάφος U-2G συνέλαβε το συρματόσχοινο με τον γάντζο, το μακρύ αεροσκάφος τινάχθηκε απότομα εμπρός με το μακρύ ρύγχος κάτω με αποτέλεσμα να χτυπήσει στο κατάστρωμα και να υποστεί ζημιές που διορθώθηκαν εν πλω.Παρά το γεγονός, η προσνήωση αυτού του ιδιαίτερου και μεγάλου αεροσκάφους δεν ήταν τίποτα λιγότερο από άθλος των ικανοτήτων των πιλότων της CIA. Σύντομα οι κατάλληες διορθώσεις έγιναν και τα προβλήματα λύθηκαν με αποτέλεσμα τα πρώτα “ναυτικά” U-2 να είναι έτοιμα για δράση.
Τον Μάϊο του ίδιου έτους, το U-2G απονηώθηκε από το USS Ranger και ανέλαβε την πρώτη του επιχειρησιακή αποστολή καταγράφοντας την γαλλική πυρηνική δοκιμή στην ατόλη Mururoa στον Νότιο Ειρηνικό.
Το 1967, η Lockheed παρουσίασε μια νέα έκδοση του αεροσκάφους ειδικά κατασκευασμένη για αποστολές από αεροπλανοφόρα, το U-2R. Η έκδοση ήταν μεγαλύτερη από τα κοινά U-2 κατά 40% περίπου, έχοντας διπλάσια εμβέλεια και δυνάμενη να φέρει τέσσερις φορές το βάρος του εξοπλισμού που έφεραν προηγούμενες εκδόσεις. Επιπλέον, είχε γάντζο ανάσχεσης ενσωματωμένο στην άτρακτο και αναδιπλούμενες πτέρυγες που έκαναν τη διαχείρισή του πολύ πιο εύκολη.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 1 Μαΐου 1960: Το επεισόδιο του U-2, η κατάρριψη του Gary Powers
Τον Νοέβριο του 1969, το νέο αεροσκάφος δοκιμάστηκε από το κατάστρωμα του USS America, κατορθώνοντας να αποθηκευτεί στο υπόστεγο του αεροπλανοφόρου και να ανέλθει με τη βοήθεια του ανελκυστήρα χάρη στις αναδιπλούμενες πτέρυγές του. Ο πιλότος δοκιμών Bill Park πραγματοποίησε την πρώτη απονήωση και πτήση του U-2R ακολουθούμενος από τέσσερις ακόμα συναδέλφους του.
Παρόλα αυτά, κανένα αεροσκάφος δεν πραγματοποίησε επιχειρησική πτήση πάνω από τους πργαμτικούς “εχθρούς” καθώς η εξέλιξη της διαστημικής τεχνολογίας αντικατέστησε σύντομα τα αεροσκάφη αυτά με πιο φθηνούς και λιγότερο επικίνδυνους δορυφόρους παρατήρησης. Σε εμάς έχουν μείνει μόνο τα εντυπωσιακά αυτά βίντεο για να θυμόμαστε αυτήν την εποχή και να καταλαβαίνουμε ότι καμιά φορά οι φωτογραφίες που εμφανίζονται στο διαδίκτυο δεν είναι πάντοτε Hoax αλλά τεκμήρια της ικανότητας της ανθρώπινης επινοητικότητας και ικανοτήτων.
Ποιά απόσυρση; H USAF αναβαθμίζει –κι άλλο– τις δυνατότητες των U-2S!
