Τα σοβιετικά βομβαρδιστικά θα έρχονταν πάνω από τον Πόλο και θα σκόρπιζαν τον πυρηνικό όλεθρο. Την πρώτη δεκαετία του Ψυχρού Πολέμου μια αιφνιδιαστική επίθεση των «Κόκκινων» ήταν αυτό που φοβούντο περισσότερο οι Αμερικανοί. Και αυτό μόνο με έναν τρόπο μπορούσε να αποτραπεί: ατελείωτες ώρες επιφυλακής, ημέρα και νύχτα, ασχέτως καιρού.
Τα αναχαιτιστικά της Air Defence Command εκτελούσαν καθήκοντα QRA όχι μόνο σε βάσεις επί αμερικανικού εδάφους αλλά και εκτός ΗΠΑ, συχνά υπό συνθήκες για τις οποίες ο χαρακτηρισμός «ακραίες» θα ήταν ευφημισμός. Τα parkas, τα μπουφάν ισχυρού ψύχους, για κάτι τέτοιες συνθήκες φτιάχτηκαν. Όχι πως με το parka η δουλειά στην γραμμή πτήσης γινόταν πιο εύκολη.
Όσο οι υπόλογοι ξύλιαζαν τους δριμείς μήνες του χειμώνα φροντίζοντας τα αεροπλάνα να είναι πανέτοιμα για scramble, οι πιλότοι περνούσαν ατελείωτες ώρες με εξάρτυση πτήσης πολεμώντας την ανία με ένα βιβλίο ή μια πατρίδα χαρτιά –μέχρι να χτυπήσει η σειρήνα για άμεση απογείωση. Τον υπόλοιπο καιρό ακόνιζαν τις ικανότητές τους στην αναχαίτιση των σοβιετικών βομβαρδιστικών, όταν αυτά θα έρχονταν, εκτελώντας ξανά και ξανά πτήσεις ναυτιλίας και εκπαιδευτικές βολές.
Δεν θέλει και πολλή φαντασία για να καταλάβει κανείς την πρόκληση που συνιστούσαν οι επιχειρήσεις τόσο βόρεια. Ο καιρός «έκλεινε» απίστευτα γρήγορα ενώ ο χειμώνας έκανε την πρόκληση αληθινή δοκιμασία. Όμως η βόρεια άμυνα των ΗΠΑ εξαρτάτο από τους προχωρημένους σταθμούς ραντάρ, χιλιάδες πόστα επιτήρησης επανδρωμένα με εθελοντές spotters και τις Μοίρες αναχαιτιστικών της ADC που ήταν ανεπτυγμένες στις παγωμένες εσχατιές της Αλάσκας και του Λάμπραντορ.
Στην ουσία ένα Τ-33 εφοδιασμένο με ραντάρ AN/APG-33 στο ρύγχος, σύστημα ελέγχου πυρός E-1 της Hughes –ό,τι πιο απόρρητο εκείνη την εποχή– και έναν πρωτόγονο μετακαυστήρα για τον J33-A-33 της Allison, το F-94B ήταν το πρώτο αμερικανικό μαχητικό με μετάκαυση. Από πλευράς οπλισμού υστερούσε συγκριτικά με το F-89 Scorpion διαθέτοντας μόνο τέσσερα πολυβόλα Colt-Browning των 0,50 όμως ήταν καλό αεροπλάνο στην πτήση δι’ οργάνων, αξιόπιστο και μπορούσες να υπολογίζεις σε αυτό, βεβαιώνουν όσοι το πέταξαν. Κατά μίαν έννοια το Starfire υπήρξε πρωτοπόρο στην αναχαίτιση (σχεδόν) παντός καιρού.
Πάνοπλα και με φουλ καύσιμο, τα αεροσκάφη επιφυλακής ήταν η πρώτη γραμμή άμυνας των ηπειρωτικών Ηνωμένων Πολιτειών. Οι φωτογραφίες εποχής δίνουν μια μικρή μόνο ιδέα πώς ήταν να περιμένει κανείς τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο υπήρχε η ελπίδα ότι ο πόλεμος μπορούσε να αποτραπεί αν ο εχθρός ήξερε ότι οι άλλοι ήταν έτοιμοι ανά πάσα στιγμή. Ήταν μια συνεχής επιχείρηση που απορρόφησε τεράστια κονδύλια και ανθρώπινο δυναμικό επί δεκαετίες ολόκληρες. Διότι η διαρκής επαγρύπνηση είναι το τίμημα της ειρήνης.
Αλέξανδρος Θεολόγου
QRA στον Ψυχρό Πόλεμο: Περιμένοντας τους Κόκκινους
