Το ροζ δείχνει παράταιρο χρώμα για ένα πολεμικό αεροπλάνο όμως μην σας ξεγελά αυτό. Τα Spitfire που πέταξαν βαμμένα έτσι εκτέλεσαν μερικές από τις πιο δύσκολες αποστολές του Β΄ΠΠ, πετώντας «μόνα, άοπλα και άφοβα» πάνω από την γερμανοκρατούμενη Ευρώπη με μια και μόνη αποστολή: την αποκάλυψη των μυστικών του εχθρού.
Ο λόγος που ένας αριθμός αναγνωριστικών Spitfire παρεξέκλεινε της συνηθισμένης δίχρωμης παραλλαγής της RAF ήταν ότι το μουντό ροζ χρώμα θα τα έκανε πιο δυσδιάκριτα στον ουρανό κατά τη διάρκεια photo run που δεν απείχαν και πολύ από το να χαρακτηριστούν αποστολές αυτοκτονίας. Όσοι κατανοούν τον ρόλο που παίζουν τα αναγνωριστικά, τα θεωρούν υπ. αριθμόν ένα στόχο χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Η πτήση πάνω από εχθρική περιοχή, και δη την ημέρα, είναι αρκούντως επικίνδυνη από μόνη της. Πετώντας πάνω από περιοχές που έβριθαν αντιαεροπορικών, τα αναγνωριστικά θα ήταν λιγότερο εύκολος στόχος αν διακρίνοντο λιγότερο. Αυτό ακριβώς έκανε η ειδική βαφή Camotint ή ‘PR Pink’ (το Ροζ των Φωτοαναγνωριστικών) όπως έμεινε περισσότερο γνωστή.
Η ροζ απόχρωση αντανακλούσε πολύ λιγότερο φως από την βαφή άλλων Spitfire, καθιστώντας τα αεροπλάνα πιο δύσκολο να εντοπισθούν από ψηλά παρόλο που δεν έφεραν κλασσική παραλλαγή. Ήταν δε εξαιρετικά δυσδιάκριτα με φόντο σύννεφα που φωτίζονταν με τον ήλιο χαμηλά. Μάλιστα λεγόταν ότι τις ώρες της ανατολής και του δειλινού τα συγκεκριμένα αναγνωριστικά ήταν πρακτικά «αόρατα».
Το ίδιο δύσκολος όμως ήταν ο εντοπισμός τους και όταν πετούσαν με φόντο το ανοικτό γαλάζιο του ουρανού ή σχηματισμούς νεφών –ιδιότητες που έδωσαν στο χρώμα το προσωνύμιο ‘invisible pink’, το «αόρατο ροζ». Χάρη σε αυτό και την γενναιότητα των πιλότων τους, τα φωτοαναγνωριστικά Spits του Νο. 16 Sqn έφεραν στους σχεδιαστές της D-Day ανεκτίμητες φωτογραφίες από τις αμυντικές θέσεις των Γερμανών στην Νορμανδία.
Αν και σχεδιάστηκε ως καθαρόαιμο μαχητικό, το Spitfire ανταποκρίθηκε με ζέση στον νέο ρόλο. Φωτομηχανές με φακούς σαν κανόνια εξόπλιζαν ήδη τροποποιημένα Mk.I (PR.Mk.IG) πριν την Μάχη της Αγγλίας. Οι αποστολές PR απέκτησαν νέα δυναμική, με κάμερες F.24 ή F.52 να αποτυπώνουν κατά την πορεία του πολέμου την γερμανική δραστηριότητα στα νορβηγικά φιόρντ, θέσεις ραντάρ στην κατεχόμενη Γαλλία, στρατηγικής σημασίας βιομηχανικά κέντρα στην Γερμανία, ο,τιδήποτε ήταν πολύ σημαντικό.
Το θωρηκτό Bismark, το καμάρι του Kriegsmarine, «πιάστηκε» να ετοιμάζεται για τον μοιραίο του απόπλου από έναν πιλότο Spitfire PR. Οι επόμενες εκδόσεις, ιδίως το PR.XI, ήταν το ραφινάρισμα του αναγνωριστικού Spit που με τις μοναχικές πτήσεις του στην παγωμένη ατμόσφαιρα βοήθησε να κερδηθεί ο πόλεμος. Αξίζει να σημειωθεί ότι η τελευταία επιχειρησιακή πτήση πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 1954 στην Σιγκαπούρη από ένα Spitfire PR.19 –την μόνη αναγνωριστική έκδοση με κινητήρα Griffon.
Βαμμένα είτε ροζ ή ως επί το πλείστον με το χαρακτηριστικό γκριζογάλανο PR Blue, τα αναγνωριστικά Spits ήταν κατά κάποιον τρόπο τα πρώτα «stealth» του προηγούμενου αιώνα. Και μπορεί κάποιοι να μειδιούν στο άκουσμα ενός «ροζ Spitfire», όμως για τις αποστολές που εκτέλεσαν, αυτά τα ροζ αεροπλάνα ξεχείλιζαν ανδρεία.
Αλέξανδρος Θεολόγου
Top Secret: Γιατί κάποια Spitfire ήταν… ροζ
