Ευφυής, κοσμοπολίτης, αθεράπευτα γυναικάς και δεινός χαρτοπαίκτης, θα μπορούσε να ήταν ο τέλειος ήρωας κατασκοπευτικού μυθιστορήματος. Μόνο που ο γοητευτικός Σέρβος με τα ακριβά γούστα ήταν στα αλήθεια κατάσκοπος –και μάλιστα τριπλός. Λέγεται ότι ήταν εκείνος που ενέπνευσε τον Ιαν Φλέμινγκ να πλάσει τον χαρακτήρα του Τζέιμς Μποντ καθώς οι δρόμοι τους είχαν διασταυρωθεί κατά την διάρκεια του πολέμου στην Λισαβώνα. Το όνομά του ήταν Popov. Duško Popov.
Γόνος εύπορης οικογενείας, ο Ντούσαν Πόποβ γεννήθηκε το 1912 στο Βελιγράδι και σπούδασε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της πόλης. Όταν αργότερα πήγε στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας για περαιτέρω σπουδές, κάποιοι φίλοι του τον έφεραν σε επαφή με την Abwehr, την γερμανική Αντικατασκοπία.
Οι άνθρωποι της Abwehr του πρότειναν να πάει στην Αγγλία και να κατασκοπεύσει γι’ αυτούς καθώς δεν είχαν αρκετούς πράκτορες εκεί. Ο Πόποβ δέχθηκε αλλά μόλις έφθασε πήγε κατευθείαν στην Intelligence Service και τους είπε τα πάντα. Μια νέα καριέρα διπλού πράκτορα ανοιγόταν μπροστά του.
Μετά την εκπαίδευσή του στην Ιταλία, εστάλη στην ουδέτερη Πορτογαλία για να συναντήσει τον επικεφαλής του γερμανικού κατασκοπευτικού δικτύου. Καθ’ όλη την διάρκεια του Β΄ΠΠ η Λισαβώνα ήταν πραγματική φωλιά κατασκόπων. Στα σαλόνια και στα μπαρ των πολυτελών της ξενοδοχείων, κατάσκοποι όλων των εμπολέμων έκαναν επαφές, περνούσαν μυστικές πληροφορίες και… κατασκόπευαν. Βρετανοί και Γερμανοί πράκτορες συνυπήρχαν, προσπαθώντας να μάθουν κάτι περισσότερο από ό,τι ήξερε ο αντίπαλος. Σ’ αυτό το περιβάλλον, ο πλέιμποϋ Ντούσκο ένιωθε σαν το ψάρι στο νερό.
Το καζίνο Estoril, στο ομώνυμο παραθαλάσσιο θέρετρο, ήταν το μέρος όπου o «Ιβάν» όπως ήταν το κωδικό όνομα που του έδωσε η Abwehr θα αντάλλασσε μηνύματα με τον Γερμανό σύνδεσμό του χρησιμοποιώντας τα νούμερα της ρουλέτας. Ο Πόποβ ρίχτηκε στο άθλημα της συγκέντρωσης πληροφοριών αλλά αυτό που πραγματικά τον ενδιέφερε ήταν η πολυτελής ζωή και οι ηδονές της γοητευτικής Λισαβώνας.
Μια καλοκαιρινή νύχτα του 1941, πριν φύγει για τις Ηνωμένες Πολιτείες όπου τον περίμενε η επόμενη αποστολή του, ο Πόποβ έπαιζε στο τραπέζι του μπακκαρά με πολλά χρήματα –χρήματα που του είχαν δώσει οι Γερμανοί για το ταξίδι του– και έπαιζε ριψοκίνδυνα. Πάντα με συνοδεία ωραίων γυναικών, έπεσε στην αντίληψη του επίσης τακτικού θαμώνα Ίαν Φλέμινγκ, αξιωματικού Πληροφοριών του Βασιλικού Ναυτικού και δημιουργό του πιο διάσημου κατασκόπου όλων των εποχών.
Στο μεγαλοπρεπές Hotel Palácio μπορεί να δει κανείς ακόμη κορνιζαρισμένες τις εγγραφές τσεκ-ιν των δύο ανδρών. Μάλιστα το ξενοδοχείο ήταν το φυσικό σκηνικό γυρισμάτων της ταινίας «Στην Υπηρεσία της Μυστικής Υπηρεσίας της Αυτής Μεγαλειότητος» (1969) και σίγουρα δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερο.
Δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Σερ Ίαν Φλέμινγκ ο Πόποβ έγραψε το 1974 την αυτοβιογραφία του με τίτλο ‘Spy Counter-Spy’ όπου ισχυριζόταν ότι αυτός ήταν η έμπνευση για τον εμβληματικό ‘007’ (ο Φλέμινγκ ουδέποτε παραδέχθηκε ότι τον γνώριζε) αναφέροντας πως το Casino Royal του Τζέιμς Μποντ στην πραγματικότητα ήταν το Casino Estoril. O Ντούσκο είχε το στυλ του Μποντ, ήξερε να κινείται με περισσή άνεση στους κοσμικούς κύκλους και του άρεσαν πολύ οι γυναίκες και τα πάρτυ, κατά προτίμηση τα οργιώδη.
Οι καλλονές δεν έλειπαν ποτέ από δίπλα του. Η εντυπωσιακή Γαλλίδα ηθοποιός Simone Simon φέρεται να ήταν μια από τις (πολλές) κατακτήσεις του ενώ υπάρχει μια πιο πικάντικη εκδοχή για το προσωνύμιο «Τρίκυκλο» του Πόποβ από αυτήν του τριπλού πράκτορα. Θεωρούσε ότι δύο γυναίκες στο κρεβάτι ήταν καλύτερες από μια. Και δεν έχανε ευκαιρία να κάνει το αξίωμα αυτό πράξη.
Σε ένα πράγμα μόνο διέφερε από τον θρυλικό ‘007’ –δεν έπινε όσο εκείνος. Ο ίδιος έλεγε ότι αν έπινε τόσο πολύ θα ήταν αλκοολικός. Η ζωή του πλέιμποϋ πάντως δεν στάθηκε πρόβλημα για να κάνει την δουλειά του προσφέροντας τις υπηρεσίες του και στους Αμερικανούς.
Λέγεται ότι προσπάθησε να ενημερώσει το FBI για το ενδεχόμενο επίθεσης κατά του Περλ Χάρμπορ όμως το lifestyle και η έντονη προσωπικότητά του, συν το γεγονός ότι δούλευε ήδη για λογαριασμό μιας ξένης υπηρεσίας, δεν έπεισαν τον Διευθυντή του FBI Τζ. Έντγκαρ Χούβερ να τον εμπιστευτεί. Ο Πόποβ δεν του άρεσε, θεώρησε ότι οι πληροφορίες του ήταν αναξιόπιστες και τις αγνόησε. Ποιος άνθρωπος θα άφηνε την οικογένειά του να πεινάει στο κατεχόμενο Βελιγράδι κι αυτός να ξοδεύει τρελλά ποσά στα καζίνο;
Αντίθετα με τον Χούβερ, οι Ναζί τον εμπιστεύονταν επειδή κρατούσαν τα μέλη της οικογενείας του ως ομήρους. Αυτό δεν εμπόδισε τον Ντούσκο να τους πείσει ότι η Απόβαση στην Ευρώπη δεν θα γινόταν στην Νορμανδία αλλά στο Καλαί και να συνεχίσει την μεγάλη ζωή βγάζοντας χρήματα τα οποία ξόδευε ευχαρίστως, πάντα με στυλ. Άλλωστε ο πόλεμος κάποτε θα τελείωνε, έτσι δεν είναι;
Αλέξανδρος Θεολόγου
Κωδικό όνομα ‘Tricycle’: Ο αληθινός Τζέιμς Μποντ;
