Κανονικά τα βομβαρδιστικά δεν κυνηγούν μαχητικά, αλλά ο εχθρός ήταν αποφασισμένος να εμποδίσει τα αμερικανικά αεροπλάνα να ολοκληρώσουν την αποστολή τους –την προσβολή ενός στρατοπέδου κοντά στο Ανόϊ. Το MiG-17 του 923ου Συντάγματος Μαχητικών που απογειώθηκε από το αεροδρόμιο Hoa Lοc, όχι πολύ μακριά από τον στόχο των F-105D, προσέγγισε με ταχύτητα τα τζετ της 355th TFW. Τρία ακόμη MiG διέγραφαν κύκλους πάνω από την βάση. Ήταν 26 Μαρτίου 1967 και μια σκληρή μάχη θα άρχιζε σύντομα.
Το ‘Thud’ του επικεφαλής της δύναμης των βομβαρδιστικών, Σμηνάρχου Ρόμπερτ Ρέϋ Σκοτ, βρισκόταν σε βύθιση πάνω από τον στόχο όταν το μαχητικό που πετούσε ο Ανθυποσμηναγός Vũ Huy Lượng έφθανε με απειλητικές διαθέσεις. Μόνο που ο πιλότος του ‘Leech 01’ –ενός F-105D-6-RE με αριθμό σειράς 59-1772 και 1.020 βλήματα των 20 χιλ. στο τύμπανο τροφοδοσίας του Μ61Α1 στο ρύγχος– δεν ήταν φρέσκος χειριστής.
Ο Διοικητής της 355ης Πτέρυγας ήταν βετεράνος του Β΄ ΠΠ, έχοντας πιστωθεί δύο καταρρίψεις με νυχτερινό καταδιωκτικό P-61 Black Widow. Πιλότος δοκιμών μετά τον πόλεμο και κάτοχος στις 9 Οκτωβρίου 1955 του ρεκόρ ταχύτητας για την πτήση Λος Άντζελες-Νέα Υόρκη σε 3:46:33,6″ με ένα F-84F, είχε πετάξει στην Κορέα 117 πολεμικές αποστολές ως χειριστής F-86F Sabre. Μπορεί το αεροπλάνο του να ήταν λιγότερο ευέλικτο αλλά η πείρα είναι ένα πολύ επικίνδυνο όπλο.
Το ασημένιο MiG όρμησε ελπίζοντας να πετύχει κάποιο από τα 20 αμερικανικά τζετ που σπάθιζαν τον ουρανό. Ο Σμήναρχος Σκοτ το είχε δει. Και βγαίνοντας από την βύθιση το περίμενε.
«Βρισκόμουν σε ύψος περίπου 4.000 ποδών και είδα τρία ακόμη MiG-17 στα 3.000 πόδια πάνω από το αεροδρόμιο, τα οποία απείχαν 3.000 με 5.000 πόδια μεταξύ τους. Επικέντρωσα την προσοχή μου στο κοντινότερο MiG και επιτέθηκα. Καθώς το πλησίαζα, αυτό άρχισε να στρέφει δεξιά. Το ακολούθησα από την εσωτερική πλευρά της στροφής κι άρχισα να βάλλω.
Παρατήρησα πλήγματα στην αριστερή πτέρυγα και κομμάτια της να σκίζονται. Την στιγμή εκείνη το MiG ξεκίνησε μια σκληρή καθοδική στροφή. Τον ξεπερνούσα και τραβήχτηκα ψηλά και δεξιά. Την τελευταία φορά που το είδα, το MiG ήταν εξαιρετικά χαμηλά, περίπου στα 500 πόδια και στροβιλιζόταν με το ρύγχος…» Όλα τελείωσαν εκπληκτικά γρήγορα.
Ο Ανθυποσμηναγός Vũ Huy Lượng δεν εγκατέλειψε… Ήταν η τρίτη εναέρια νίκη του μήνα για την 355th TFW και η πρώτη κατάρριψη για το συγκεκριμένο ‘Thud’. Tον επόμενο μήνα το ‘772’ θα έριχνε ένα ακόμη βορειοβιετναμικό ‘Fresco’ με χειριστή τον Επισμηναγό Χάρυ Χίγκινγκς της 357ης Μοίρας Μαχητικών. Για την κατάρριψη της 28ης Απριλίου 1967 ο Επισμηναγός Χίγκινγκς παρασημοφορήθηκε με τον Αργυρό Αστέρα (Silver Star) της USAF.
Τα τζετ της Republic θα διεκδικούσαν συνολικά 27,5 MiG με το πυροβόλο τους ή (σπανιότερα) με βλήματα ΑΙΜ-9 Sidewinder. Από την πλευρά τους, τα MiG ευθύνονται για την απώλεια 17 αμερικανικών αεροσκαφών του τύπου. Η τύχη του ‘772’ πάντως στέρεψε στις 27 Ιανουαρίου 1970, όταν έπεσε θύμα αντιαεροπορικών πυρών των 37 χιλ. δυτικά του Κο Χιν, στο Λάος. Ο πιλότος του ωστόσο κατάφερε να εκτιναχθεί και διεσώθη.
Ο Σμήναρχος Σκοτ θα ολοκλήρωνε 134 πολεμικές αποστολές στο Βιετνάμ, ανεβάζοντας σε 305 τον αριθμό των αποστολών που πέταξε σε τρείς πολέμους. Ήταν ο δεύτερος χειριστής της USAF, μετά τον θρυλικό Σμήναρχο Ολντς, που είχε πετύχει καταρρίψεις στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στο Βιετνάμ. Η πείρα και η εκπαίδευση υψηλού επιπέδου είναι αυτές που ρίχνουν αεροπλάνα σε μια αναμέτρηση, ασχέτως με τί πετά κάθε χειριστής. Και η Τύχη. Εκείνη την ημέρα, το βαρύ ‘Thud’ τα είχε όλα με το μέρος του.
Αλέξανδρος Θεολόγου
Πρώτη δημοσίευση 28/2/2019
Εκείνο το MiG ήταν άτυχο
