Ξεκινούν οι συμμαχικές επιχειρήσεις κατά των Δαρδανελίων, με σκοπό τη διάνοιξη του στομίου του Ελλησπόντου για τα πλοία της Αντάντ και την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Το στρατήγημα, εφόσον πετύχαινε, θα τερμάτιζε τη συμμετοχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και θα επέτρεπε την καλύτερη συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Αγγλο-Γάλλων.
Η επιχείρηση οργανώθηκε αρχικά ως αποστολή του βρετανικού ναυτικού αλλά η καταστολή των παρακτίων πολυβολείων και φρουρίων στα Δαρδανέλια, έργα σχεδιασμένα και κατασκευασμένα από τη γερμανική στρατιωτική αποστολή, αποδείχθηκε δύσκολο εγχείρημα.
Η πρώτη εμπλοκή έγινε όταν τουρκικά πυροβολεία άνοιξαν πυρ το πρωΐ της 19ης Φεβρουαρίου 1915 εναντίον δύο συμμαχικών αντιτορπιλικών, που περιπολούσαν ανοιχτά των Δαρδανελλίων.
Αμέσως δύο παραπλέοντα θωρηκτά κλήθηκαν να παράσχουν κατασταλτικά πυρά με το HMS Cornwallis να ανοίγει πυρ στις 09:51 αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Στις επόμενες μέρες, τρία παλιά βρετανικά θωρηκτά βυθίστηκαν κατά την ανταλλαγή πυρών και ακόμη πέντε θωρηκτά και καταδρομικά υπέστησαν σοβαρές ζημιές.
Η επιχείρηση θα συνεχιστεί για ένα μήνα και θα απαιτήσει την απόβαση στρατευμάτων στην Καλλίπολη, κυρίως από χώρες της Βρετανικής Κοινοπολιτείας για την σίγηση των πολυβολείων, εκστρατεία που θα αποτύχει με βαριές απώλειες. Η αποτυχία αυτή χρεώθηκε στον θερμότερο θιασώτη της εκστρατείας, Πρώτο Λόρδο του Ναυαρχείου, σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ.
Οι βρετανικές εφημερίδες θα αποκαλέσουν την επιχείρηση “το ολίσθημα του Τσώρτσιλ” και δίκαια αφού -θεωρώντας τον εαυτό του μεγάλο στρατηγιστή- υποστήριξε με θέρμη την εκστρατεία, που θεωρητικά θα ανέτρεπε έναν από τους πυλώνες της συμμαχίας των Κεντρικών Αυτοκρατοριών, απελευθερώνοντας τις δυνάμεις των Συμμάχων από τη Μέση Ανατολή.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 25 Απριλίου 1915: Συμμαχική απόβαση στην Καλλίπολη, το θράσος που τιμωρήθηκε
Ο Τσώρτσιλ υποβιβάστηκε και εξέπεσε του αξιώματός του τον Μάιο του 1915 και ανέλαβε τη διοίκηση ενός τάγματος πεζικού στο Δυτικό Μέτωπο (6o Bασιλικών Σκώτων Τυφεκιοφόρων). Θα χρειαζόταν πολλή δουλειά και διαρκής πολιτική τριβή για να κατορθώσει να αναρριχηθεί ξανά στην ηγεσία του Ναυτικού το 1939 και τελικά στην πρωθυπουργία το 1940.
